Muhammet Üresin Şiirleri - Şair Muhammet ...

Benim değil sanki yüzümde ki bu bakış kalbimde ki bu atış benim değil değişti hepsi
Elin değmiş belli ki içimin kuytularına arındı bak ruhum tertemiz ilk günkü gibi
Rastlantıdır belki de sadece dedim mevsimdir beni böyle baştan ayağa güzelleştiren
Ne kadar koparsalarda tüm çiçeklerimi ne de olsa her bahar yine aşık olurum ben

Az daha yakından bakınca gördüm yanıldığımı bu kez bir başkaydı her şey her zamankinden

Bu kadar da sert vurmana gerek yoktu aslında kalbimi parçalaman için
El kadar bir çocuktu zaten kalbim karşında yalnızca azarlasan yeterdi
Gideceğini biliyordum aslında bir haller vardı sende bir değişmiştin
Üzeceğini bile bile gittin bari alıştıra alıştıra gitseydin

Minnettar bak şimdi sana tüm o iyi gün dostları nasıl alkış tutuyorlar

Gülümser gibi yaptığıma bakma sen dikiş tutmaz yaraların ev sahibidir kalbim kimse bilmez
Üzdüler beni hemde en sevdiklerim öyle ki ölüyorum desem duymaz kimse bir yudum su vermez
Nerdeler hani ben mi göremiyorum yoksa alacağını aldı herkes ve çoktan çekip gitti mi
Elde var şimdi hüzün ve yine yalnızlık bir kez daha kaybettik her zaman olduğu gibi öyle mi

Şimdi dökülür içimdekiler yığılır şişeler ama korkarım durmaz şişede durduğu gibi

Bensiz ne yapıyorsun sen şimdi oralarda hiç bilmem bilmek de istemem doğrusu
Evsiz barksız kalırım ben sensiz ortalarda diyen biri vardı sahi ona n'oldu
Renksiz tatsız bir film olurdu hani hayat bensiz daha mı iyi şimdi filmin sonu
Ruhsuz aşksız hissetmeden o pamuk kalbine kimbilir hangi kirli eller dokundu

İncinirsin kırılırsın daha çok dökülürsün böyle avuçlarından parça parça

Sıradan bir gün daha bitti bitiyor bak işte yine gün batıyor burda az sonra
El açıp dua etmekten başka bir şey gelmiyor ya elimden o koyuyor en fazla
Ne yapıp eder bi bahane bulup gelirim bi gün yanına mutlaka demiştim ya
Sana mahçup yüreğimin başı hep önde aklımsa uzaklaşıyor kaçarcasına

Izbe yıkık dökük terkedilmiş bi ev gibi şimdi içim içinde kalbim bin parça

Jilet gibi bir sensizlik öyle afili başı dimdik dolaşıyor içimin ıssız kör karanlık sokaklarında
Önüne geçip dikiliyor zaman zaman kalbimin zavallı yüreğim tir tir titriyor korkusundan karşısında
Tamam yeter tamam kabul sen kazandın git başımdan diye yalvarıp yakarsam ne fayda anlamıyor ki laftan da
Eline geçirmiş ya bir kez kalbimi bırakır mı hiç canımı yakmadan vurup geçiyor hep acıta acıta

Merak etme ölmedim daha ama kararlı bu azılı sensizlik sağ bırakmamaya gel yardım et dayanmama

Eğilmezdim bükülmezdim yer yerinden oynasa sökülmezdi ciğerim yerinden
Değişmezdim küçülmezdim ellerinden kopmasa ellerim dökülmezdim içimden
Adın neydi yüzün hangi masal kahramanına benzerdi unutur muyum bir gün
Ölüm belki kesin çözüm olabilirdi buna yaşarken unutmak mı ne mümkün

Zorun neydi kalbim sanki hiç işin gücün yok gibi gittin sevdin durup dururken

Nerede hani bende en sevdiğini söylediğin şey olan o çocuk gülüşlerim
En son sana vermiştim ben onları nerede unuttun söyle bari bende bileyim
Verme geri bana hiç öyle o kırık dökük tebessümleri yok onlar benim değil
Ah bir de soruyor musun hala onca şeyden sonra bilki sana hakkım helal değil

Elimde değil ki dilimin ucuna kadar gelip yuttuklarım acıtır içimi

Batıdan esti rüzgar onu bile sevdim hemen hem de sırf senin olduğun yönden geliyor diye
Alnımdan öptü usulca sonra okşar gibi saçlarımda dolaştı elleri uzunca bir süre
Ne yapsam bitti diyemiyorum olmuyor işte yeniden başlıyorsun hep bitti dediğim yerde
Unutmak pek bir kolay geliyor tabii dile ama sen onun zorluğunu gel kalbe sor bir de

Yalandan sevdin beni hep sen yada sever gibi yaptın sadece ama inandım ben bile bile

Emin değilim ben de artık bildiğim hiçbir şeyin gerçekliğinden
Demin kendi yansımamdan bile korktum aynanın önünden geçerken
Aynı değildi bir şeyler ama belli ki ayna değildi değişen
Kendimde değilim sanki beni de götürdün giderken sen içimden

Özrün kabahatinden beter olsun istersen ama dön her nerdeysen