Muhammet Üresin Şiirleri - Şair Muhammet ...

Marifetmiş gibi büyük bir gururla anlatman yok mu ah bir de şimdi herkese bizi nasıl yok ettiğini
Ellerine sağlık aferin mi diyeyim sana ağız dolusu mu söveyim sen söyle neyi hakettiğini
Riyakarsın yaa hani tepeden tırnağa kusurumu bağışla hangi yüzüne tüküreyim bilemedim ki
Aşikardı gerçi güvendiğim dağların ardı gün gibi ben yalnız kör bir inançla ne bulmayı bekledim ki

Lütfedip sussan şimdi hatta külliyen çıksan hayatımdan başka hiç bir ihsan falan istemem senden inanki

Yolunu bulamaz ki yüreğim sensiz bir kör köstebek zor sevdalar diyarında
Adımı bile diyemem sorsan şimdi bakarım öyle boş gözlerle uzaklara
Fazlasını aramam bir kez sarılsan unutulur o an ne kadar hüznüm varsa
Elini bile tutamam yanıbaşımda olsan tutulur aklım o da kaldıysa

Sana varmak için koşuyor içimdeki nehir al beni kaybet deryalarında

Sen haklıydın herkesten kaçıyor korkuyordum ben aslında belkide en çokta kendimden
Uzak durdum herşeyden çektim elimi ayağımı tuttum kendimi sustum hep bu yüzden
Sen farklıydın herkesten nasıl da indin o kadar derine çektin çıkardın beni benden
Tuzak kurdum yollarına gelmemen için bana ama sen hiç korkmadan geçtin hepsinden

Çok iyi biliyordum kalbim ben aslında sonunda yine aynı şeyin olacağını

Bir sorun mu var aramızda benim bilmediğim ne şimdi bu kendini benden uzak tutma uğraşları
Ayrı yolum mu var benim senden bilmez misin hep sana çıkar benim içimde sevdanın bütün yolları
Ne lüzum mu var sana böyle bağlanmama şunu bil ki aşk diye bir şey varsa yalnız sensin onun adı
Uçurum kadar dipsiz ummanlar kadar derin sana karşı bendeki yürek sen içine sığamadın mı

Yoluna çıkar önüne durur o kör şeytanlar hep uğraşır koparır seni benden uyma sen onlara

Koyu kumral tenli soğuk yüzlü sert bakışlı bir sonbahar sabahında
Sararıp birbiri ardına dökülüp yeri öpen yapraklar altında
Ellerim ceplerimde başım önümde ufak ufak ağır adımlarla
Yürüyorum aklımda sen yanımda yokluğunla ıslak kaldırımlarda

İki adım ötesi görünmüyor sanki sisten bir duvar var önümde

Belli belirsiz bir histin önceleri içimde nasıl da büyüdün böyle sen günden güne
En az elli yerinden kırılmış halsiz kalbimde yeniden filizlenen tek düşsün belkide
Yaz gelir oldu sanki içime şöyle bir gülsen yüzüme öyle ürkek utangaç halinle
Zor nedir unuttum senin gelişinle yerle bir oldu o koca dağlar küçüldü gözümde

Aklımı kovdum başımdan sen geldikten sonra kalbim kendisiyle her gün yeni bir savaşta

Kurcalama artık lütfen önünü ardını hiç öyle
Olan oldu biten bitti ama bizden olmadı işte
Dur hiç dokunma artık açılmasın yaralarım yine
Bir daha kanarsa bu defa kapanmaz hiç bir dikişle

Kursağımda kalsın varsın tüm hevesler sevinçler yine

Görme duyma hiç bilme sen ben burda biterim düşerim kalkarım yeniden kendi kendime ayağa
Öyle bakma yüzüme yalandan üzülür gibi yapma artık tanıyor seni kalp kanmıyor bunlara
Zorla güzellik olmuyor işte hiç zorlama bırak git lütfen beni en kötü yanlarımla başbaşa
Değme dokunma yaralarıma kalsın öyle onların her biri beni bana sövdürten bir hatıra

Etme bulma dünyası yaa burası kalır sanma senin de yaptıkların benden çaldıkların yanına

Göç etti seninle tüm korkularım o kuşlar gibi neresi olduğunu bilmediğim uzaklara
Iç etti bi sesin piç bir yalnızlığı sindirip susturdu bak ağzını bile açamıyor bi daha
Zahmeti mi olur hiç senin için yaptığım herhangi bir şeyi niteleyen en son sıfat o bende
Engel mi dedin benim kalbimin lügatında öyle bi sözcük yok eğer ortada gerçek bir aşk varsa

Masallarda olur bir tek öyle mutlu sonlar deme kalbim gel öğretelim aşkı inanmayanlara

Gidesim var çok uzaklara niye durayım ki beni buralarda tutan bir şey mi var sanki sen yoksan
Öpesim var yine o aşk kokan dudaklarından kana kana ne olurdu sanki şimdi burada olsan
Zaten hep sonradan bulur beni o pişmanlıklar durur karşımda çekip vurur canımın tam ortasından
Daha ben anlamadan ne olup bittiğini ne ara gittiğini hesap sorar anılar hiç durmadan

Eğilir başım düşer gardım yığılır kalırım o an dört duvar üstüme çöker geceler hep kör zindan