Muhammet Üresin Şiirleri - Şair Muhammet ...

Ben değildim sanki seni içinde büyütüp dilinden düşürüp kırıp incitmeye bile korkan
Ah nerden bileyim ki ben bir kibritmişsin meğer sen içinden çıktığı o koca ormanı yakan
Hadi değdi mi söyle ikimizde küle döndük bak içimizde her yer duman düş yanığı kokan
Aşk evsiz kaldı kış ortası ısınıp saklanacağı bir kalbi bile olmadan anadan üryan

Dün de böyleydim ben bugün de aynı benim karşında ki sevdasında bir gram azalma olmadan

Bazen gözden en uzak olan kalbe en yakın olandır ama sen bunu nereden bileceksin
Aynen benden gizledikçe kendini günden güne içimde büyümen gibi düşünebilirsin
Nerden düştün yine sen aklıma şimdi birden senden başka bir şey düşünemez oldum gerçekten
Uyurken sen mışıl mışıl rengarenk düşlerde gezinirken ezildim ben hep seni düşünmekten

Ya sen nesin böyle taş mı duvar mısın biraz eğsen o başını sanki bir şey kaybedeceksin

Biri durdurmazsa hemen gelip tutmazsa elimden sonum olacak galiba bu düşüşüm
Biri tutmazsa eğer biri tutar mutlaka dedim ama olmadı tutmadı hiç bir düşüm
Geri durdumsa sevmekten hep korktumsa bir çocuk gibi bu yüzden yalnızlığa diz çöküşüm
Dibe vurdumsa ölmedik ya yeniden kalkarım dedim ama bu kaçıncı yeri öpüşüm

Beni burda bırak ardına bile bakma hiç kaç kurtar kendini benden hala vakit varken

Nükseder durur hep gecenin bir yarısında sana olan açlığım ne yapsam bastırılmaz
El ayak çekilir çekilmez gelir dikilir tepeme o hatıran sabaha kadar susmaz
Vazgeçme olasılığım yok senden benim sana bağlılığım öyle sağlam öyle sarsılmaz
Az biraz uzaklaşsan fikrimden yarım aklım kopar yerinden koşar peşinden bende durmaz

El pençe divan durur kalbim sevdanın önünde suçlu gibi eğilir başı yerden kalkmaz

Aklım kim bilir kaç karış havada dolanmakta yine bilmem ki başımdan
Aktım döküldüm içimden yine hep senin adın var her damla gözyaşımda
Kalktım yürüdüm çok uzaklaştım sanmıştım ben bu azılı belalı aşktan
Baktım bir adım öteye bile gidememiş kalbim hala yolun başında

Hakkım bu mu şimdi benim payım hep mi yalnızlıktan yine mi pişmanlıktan

Zaruri istikamet değildi ki sana geldiğim yollar hepsini bile isteye kalbim kendi seçti
Emindi varacağı yerden sen vardın yaa yolun sonunda uğruna savaşmaya değerdi onun için
Yapma etme gel vazgeç dön bu yoldan dediler ama o kimseyi duymadı söylenenlere güldü geçti
Neleri göze aldı bir bilsen kimlerden caydı duysan aklın şaşardı yalnız seni görebilmek için

Eee o kadarcık kadir kıymet bilirsin artık sende hatrım vardır herhalde kalbin bu kadar kör olamaz

Gücüne gider onun da mutlaka yaşanan bunca güzel şeyden sonra buz gibi sabahlara uyanması
Üç güne döner eminim dedim ki çok fazla sürmez yanlış yollara saptığını yalnız kalıp anlaması
Neredeyse üç koca yıl devrilmiş bir kalp tükenip bitmiş olacak ama şunun şurasında üç gün sonra
Ah bir gelse diye kör bir umutla bekliyorum ben hala hani kalbim duracak belki o kapı bir çalsa

Yalvarıp yakardım kaç gece el açıp tanrıya hesabını tutmadım ki zaten bende hiç tutunamadım

Silahlarımı bıraktım düştü gardım bak karşındayım çırılçıplak öyle savunmasız
Eriyip aktı delindi zırhım düştü elimden çelikten sandığım gurur hiç zamansız
Vurmayı düşünürsen tam vakti gel üstüme hadi gel bir düşman gibi öyle amansız
Dimdik duruyor sapasağlam duvarlarım sanki ama gördüklerin seni yanıltmasın

Alacaksan gel teslim al hadi zaptet tüm kalelerimi bir başkası ayak basmasın

Zulasında son kalan bir kaç küçük umut ve duvarlara sinmiş kokunla bekliyor hala kalbim seni
El yordamıyla düşe kalka yürüyor sağa sola çarpıp duruyor senden sonra görmüyor hiçbir şeyi
Yolları sana çıkmayacak hiç bunu da biliyor ama bilmiyor faydası yok kaderi zorlamanın
Nasır tutacak belki zamanla kanamaz olacak yaraları ama şimdi tam sırası ağlamanın

Eskisinden daha güçlü dönerdi bu kalp oysa ki eskiden olsa aşk üstüne çıktığı her seferden

Bu yara öldürmez ki beni biraz daha sert vurman lazım
Şu ara her şey sen hala malum daha çok yeni yangınım
Bir daha hatırlatma bana kendini unutturman lazım
Dumanım üstümde bak hala cayır cayır yanıyor canım

Bana mı sordun severken desen yok verecek bir cevabım