Geçip gitmiyor boğazımdan o düğüm sesim çıkmıyorsa belki de hep bu yüzden
Nedir bilmiyor doyasıya gülmek ömrüm mevsim dönmüyor bir türlü yaza güzden
Geçit vermiyor devasa bir uçurum var ki önümde daha derin gökyüzünden
Kimse bilmiyor içinden de ağlar insan hem de tek damla yaş düşmeden gözünden
Beni sevmiyor hiç bu hayat ölümse açmış kucağını bekliyor razı dünden
Biliyordum ben zaten tanrım seni bana saklamıştı en kıymetli hazinem
Eriyordum ben senden çok uzak bir cehennemde sana susamıştı her zerrem
Rahatını boz yalnızlığımın yık duvarlarımı geç içimden dev zelzelem
Rolleri yaz en baştan sıkıldım kendimden senle yeniden başlasın hikayem
İnanıyorum ki ben kalpten edildikten sonra kabul olur her dua aslen
Adını bilmem yüzünü görmem ama neden bilmem benim aklım fikrim hep sen
Yarını bilmem bugünü yermem başıma senden ne gelirse razıyım dünden
Şu da bir gerçek bu taştan yürek bugüne dek böylesine geçmedi kendinden
Eşine gerçek hayatta pek rastlanmayan bir masal kahramanısın kesin sen
Üstünde bu kadar derin bir etki yaratmazdın asla bu taşlaşmış kalbimin
Bir şeyler hep eksik senin yokluğunda ne koysam olmuyor hiç bir şey doldurmuyor boşluğunu
Alnıma bir çentik daha atıyor hayat kimbilir kaç sensiz gece daha bekliyor ruhumu
Nasihate ihtiyacım yok benim unutamam ki seni kimse boşuna yormasın kendini
Ustura gibi keskin sensizliğim sen gitsen de o acıta acıta hatırlatır hep seni
Yüreğim delik deşik artık hiç bir aşk saklanamaz ki içinde ayrılık gelir bulur hemen
Ayrılamıyor hala gözlerim elinin değdiği hiç bir şeyden nereye bakarsam bakayım her yerde hep sen
Dayanamıyorum yapma bu kadarı çok fazla hadi gittin neyse de yokluğunu niye unuttun giderken
Isınamıyor asla içim senden sonra kaç yaz gördüm ama bak yüreğim hala bir karakışın ortasında
Diyemiyorum lafla anlatamıyorum işte anla dönüp bir baksan yüzüme sustuklarımın hepsi orda
İçime attıklarım yutkunup sustuklarım bir dökülse dilimden belki de ikimizde altında kalırız
Boşluğa sarılıyorum artık her sabah uyandığımda sana bir türlü uzanamayan halsiz kollarla
Ellerim seni arıyor boşuna yatağın sol yanında neyleyim alışamadım ki hala yokluğuna
Rahat mısın sen orda kim sarıyor seni doya doya benim içim sensiz buz kesilirken baştan ayağa
Rüyadasın sen şimdilik gerçeklerden çok uzakta dilerim yaş dökmesin gözlerin bir gün uyandığında
İyileşir belki yaralarım zamanla geçer dedim bekledim sabırla ama geçmedi kanıyor hala
Canın çok yanmış belli ki yoksa o güzel gözlerin hep böyle kederli kederli bakmaz
Eli ağırdır ayrılığın bilirim ama hep hayata kırgın aşka küskün yaşanmaz
Maviye boyarız istersen gökyüzünü yeniden güneşler koyarız hiç bulut olmaz
Içinde yalnız biz olan bir kalbin üstüne kapatırız kapıları kimse bulamaz
Laf olsun diye değil inan sana söylediklerim aşk olsun hem ben öyle biri miyim
Bu kadarına da razıyım yeter ki dur bu mesafede bari bununla yetineyim
İki lafından biri hala sensin zavallı yüreğimin ben sana daha ne diyeyim
Rengini güneşten alan o saçlarını gel yine ser yüzüme ki gün yüzü göreyim
Bir de değiverirse kor ateşten dudakların tenime bırak orda öyle öleyim
Ağırıma gidiyor bu uzaklık bitsin artık yeter daha fazla dayanamıyorum
Ruhumda bu kadar derinlere kök salan başka bir bakış daha hiç hatırlamıyorum ki ben
Uğruna savaşacak neyim kaldı ki zaten derken hangi gezegenden çıkıp geldin böyle sen
Muhtemelen bir rüyadayım yazık ki birazdan uyanacağım gördüğüm bu en güzel düşten
Yine aynı berbat güne açılacak gözüm yanıbaşımda güneşten yüzünü göremeden
Alsın benden geri hayat tüm verdiklerini bir tek seni bana bıraksın başka isteğim yok
Bilmem bilmem sende düşlüyor musun her gece ateşler içinde yanarak beni
Ah ben ne aptalım nasıl da getirip hayatımın tam ortasına koydum seni
Nerden nerden çıktın geldin ki sen böyle üstelik gitmiyorsun da geldiğin gibi
Unutmak isterdim tam şu an seni ama senin ellerinde aklımın ipleri
Yukarıdan bir işaret gönder artık tanrım çekip al bu azaptan kurtar beni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!