Muhammet Çal Şiirleri - Şair Muhammet Çal

Gözlerinde matem rüzgârı gördüm,
Hasret dağlarında yol almış gibi.
Bakışların öyle sitem dolu ki,
Çektiğin sevdadan usanmış gibi.

Çok şükürler Ya Rab! Sana,
Sağlık sıhhat verdin bana,
Ağzıma tat, gözüme fer,
Yaşamı hak kıldın bana.

Bir kabahat işlediysem,

Nedir bu milletin zoru, kavgası,
Bir tek garibin mi, vatan davası,
Hep köylü ve yoksul; şehit anası,
Hani nerde kan emici zenginler.

Kazanırken garibanı, sefil ederler,

Hadi git, gönlümde küllenmiş ateşi yakmadan,
Sessizce rüzgârın önünde savrulan yaprak gibi git.
Öyle git ki; hissetmesin yokluğunu gözlerim,
Ne bir haber, ne bir selam, ne bir adres, bırakmadan git.
Öyle uzaklara git ki, kokunu dahi hissetmesin deli beynim,
Ulaşa bileceğim bir umudum kalmasın, sana sevdalı gönlümde,

Dön de bir bak şu halime, gel gör ki ne hallerdeyim,
Yaprak gibi sürünürüm, bir garibim, yerlerdeyim,
Ne haldeyim soranım yok, uykusuz bir seherdeyim,
Sana değil yar sitemim, hiç gülmeyen kaderime.

Yediğim her şeyde içtiğim suda,
Hayalini görüp içerim seni,
Baktığım her yerde resmin karşımda,
Sevgiyle bir tanem öperim seni.

Bilmem bu feleğin bana kastı ne?
Dert doldurur benim gönül destime,
Yokluğun çığ gibi çöker üstüme,
Sensiz bu hayatım çekilmez olur.

Eriyorum dirhem dirhem hasretten,

Bir zamanlar küçücük bir cenindik,
Şu yalan dünyayı görüp; beğendik,
Merhametle, şefkat ile sevildik,
Hak borcunu göremeden göç ettik.

Her sözden bir anlam, mana çıkardık,

Yapayalnız tek başıma yaşıyorum gurbet elde,
Bir gün dönüp gelir diye bekliyorum köşelerde,
Yokluğundan teselliyi arar oldum şişelerde,

Beni sensiz boynu bükük,
Seven yüreği kör kütük,
Umutları yıkık, dökük,
Kul bıraktın bak gerinde.

Dinlemeden çekip gittin,