Mücahit Karaçınar Şiirleri - Şair Mücahi ...

Ayıklanmış bir sevdadır bu yaşlar
Özene bezene dizilmiş gözlerde
Baktık ve göremedik hayli zaman
Kalp kirden pastan bir irti
Secdelerde seyrek başlar
Benlik gösterişlik üst safhada

Gülüşlerinden eskir insan
Atılmamış bir adım
Uzağa bakılmamış bir çift göz
Kelimeleri düğümlenmemiş ifadeler bırakır yarınlara
Gülüşlerinden eskir insan
Beyninde dağılmış tabureler

Gülüşlerinden eskir insan
Atılmamış bir adım
Uzağa bakılmamış bir çift göz
Kelimeleri düğümlenmemiş ifadeler bırakır yarınlara
Gülüşlerinden eskir insan
Beyninde dağılmış tabureler

Uyuklar yamaçların nazenin çiçekleri
Gün rengini görmemiş papatyalar kamaştırır
Sarının beyaza bürünmüş eteklerinde gözlerimi
Açılası karanlıkları kıyıttım kirpiklerimle
Yeni bir günün masum uçuşan kelebeklerini büyüttüm
Gönül bahçemde bir bir

Gün gelirde
Çehresiz yüzler ezerse yüreğini.
Bu amansız yolculuğun noktasız kalırsa satırlarında
Bir kez olsun
Göz yaşlarına kepenk geremezse
İki kapaklı içi dolu dizeler

Evden barktan eksilmiş yüzüm
Kuşlar göç etmiş çoktan penceremden
Köpeğim yadımış sesimi
Bir misafir gibi odalarda dolanıp durduğum
Bu ben değilim sanki
Zaman neleri değiştirmemişki

Saçlarına karlar yağmış
Gözlerin dünden kalan yağmura kanaatkar
Siniler gönlün hasret kokan baharı
Açan nergizi gülü seyre dalsada gözlerin
Daldığın denizinde boğulacak bir yer bulsam
Mendil olsam suverenlerine güzel

Loş lambaların altında bir başıma
Bir yaşına daha girdi gözlerim
Uzağın buğlanan taraflarından kiraladım
Def tutmuş yüreğimle
Seni hayalen seyrindeyim
Kimler geçmediki şeritlerden

Göğsünü göğe dayamış ayçicekleri
Kafasını güneşe
Bir bakıma hasret serpiştirmiş çekirdeğimden
Yerlere
Sarıdan yeşilden bir renk cümbüşü içinde
Yollara serilmiş kimi gövdeleri

Halbuki insan bir yaz akşamı üşür
Kırılgan vazolar dizilir masasında
Sevmek için koparılır canlı çiçekler
Sevilmek için kurutulur vazolarda

Halbuki insan bir yaz akşamı üşür