Kurcalardı dalkavuklar içimdeki çıkmaz sokakları
Şafaklarımdan irtiler halinde boşalırsa kan bil ki sendendir
Sendendir yazı solduran yapragın sarı tonları
Bu çelimsiz adımları dolandıran kaldırımlarda
Kuduz itler gibi hırlaşan bir kavganın içinde kalırdı rüyalarım
Uyandığımda son bulurdu bahar
Gözlerimin oyuklarında gölcükler
İçinde umutlarımı sevinçlerimi biriktirdim
Açsam dağılacak kirpiklerime
Bütün güzelliği bozulacak göz bebeklerimin
Gözlerimin oyuklarında gölcükler
İçinde güller karanfiller yetiştirdim
Gölgelerimiz çarpışırken
Gözlerimiz güneşe karşı kör kesilir
Bakmak ne zormuş kalbin kalbine
Bir kuş cırpınsaydı yakınlarda
Bu kadar duyulmazdı bilirim
Bilirim sürtünen çakılların çıngısını
Savur küllerini zamanın
Olacağı varmış deyiver gönlüm
Dik dursun başın akmasın yaş
Gülüversin hep yüzün canım
Ölümlük dünya üzülmek boşa
Dert deyiver gamsız yaşa
Nedir bu kespinle bir veda
Hür gönlün cenge çelenk çalar
Gövdende sırlanan bu hüda
Söze hacetmi bırakır
Hangi sırra kalem basmış ki gönlün
Bu surların bekçisiz behcivansız
Kuşlar ve çiçekler sende dillenir
Gönlünün saf serinliğinde
Gözlerinin masum derinliğinde sendelenirde
Gözlerim bilmessin
Çorak topraklarında yağmur olsam
O mamur kokunda içlensem
Düşen bir çığın görülmez yanı benim
İçimde süprülen zaman yüzümde birikti
Saçlarımdan yontuldu tel tel
Ağrımasın diye kalbim
Göz çeperlerimde sığlanan nem
Çetrefilli bir yağmurun habercisiydi
Gövdemi çalımlarken bu ahur gece
Sabahın kirpiklerimle uyandığına şahid oldum
Bu laşkalaşan cüssemin yer ile bir bütün
Bütün ahvali ervahın
Bana sırtını döndüğünü gördüm
Bu ürkek sinemde ne buzullar yer edindi
Eriyip bir yaz günü çekildi göz çeperlerimden
Yağmur damlaları dahi bu kadar derin değildi
Çisesi tutmuş gözlerimden
-
Yaşar Tandoğan Karabulat
Tüm YorumlarBaşarılar, sevgili kardeşim.