Mine Özdemirtaş Şiirleri - Şair Mine Özd ...

Sen her mevsim mecburmusun
alıp bütün mimozaları çekip gitmeye?

Hem de hiç üşenmeden
bütün sarıları saçıyorsun yerlere
tamam / tamam anladık sarı ayrılıktır

Düşle gerçek hep iç içe…
nasıl sevda bilmiyorum
Barut sende…ateş bende…
üflemekle sönmüyorum.

Ayrılığın yükü ağır…

yüreğimize batılı durdukça maydanozun dikeni
daha nice şafaklara taşır dururuz biz uykusuz geceleri


sanki
göçük altında kalmışta

kandile püf demişler / mum sevinmiş

bir acele bir panik
pür telaşla devrilmiş
elbetteki amacı
yangın çıkarmak değilmiş

sinek kaydı bir ömür işte

dar geldi mevsimler
sımsıkıyken yaşamak

fonda:

bir garip şairem
deli divane

var sayın ki
bir dedem arnavut imiş
diğeri ise laz dede

Tepeden tırnağa beyazlar giyiyor olsan bile,
Sadece bir gölgesin./ Kabul et / sadece bir gölge.
Nasıl koparabiliriz ki ucunda sallandığımız zinciri?
Sen bir yüzündeyken madalyonun, ben diğer yüzünde.
Acaba diyorum! acaba?
‘Uzaklardan uzaklara selamlar’ diye

“Sahibinin sesi” hükmünde dizeleri
yazsan bir türlü/ yazmasan bir türlü

ya sahiplenirse.... üstüne alınan birileri?

yırtıp atmadıysan eski hikayeleri

Acımsı bir tatsın dudaklarımda;
Duymadığım, yaşamadığım, koklamadığım.
Çok haneli rakkamlar gibisin…
Çarptığım, böldüğüm, topladığım.
Ebruli bir ışık hüzmesiydin sanki,
Düştün tuvalime geceden.

Karapus oturmuşum yokluğunun üstüne
Sensizliğin moruna siyah benekler konduruyorum
Sonbahar döndü dolaştı yine geldi
Yapraklar sararıyor ve heyecanlar soluyor işte
Yarınları bugünden eskitiyoruz biliyorsun sen de
Kayıyor ellerimizden, biz oluşumuz