Mine Özdemirtaş Şiirleri - Şair Mine Özd ...

Sancılar azalması gerekirken git gide,
Büyüyorlar sulanmış ayrık otları gibi.

Karıncaları durmadan yürüyor kentin.
Ve, bir bir yıkılıyor minareleri.

......................... Eğer,
Seni yaşayabilseydim
Sensizliği yaşadığım kadar.
................... O zaman
Bu şiir yazılamazdı canım
Sahipsiz kalırdı satırlar

Yeni bir sabah doğmalı üstüme
Güneşi iğdiş edilmemiş
Yeni bir yolculuk giyinmeli yüreğim
Cepleri kirlenmemiş.
Uzun bir yola çıkmalıyım.
Bu yol ki yokuşsuz olmalı

yelelerini
okşayamasa
ve
ensene dolanamasa da
ellerim.
sen

Canhıraş bir bestenin en son notasında
Birden duyulmaz oluverir ya çığlıklar.
İşte öylesine apansız, sönüverdi deniz feneri.
Tam yaklaşırken forsa dolu kayıklar.
Zaman topladı irinini, başı sıkılası bir çıban gibi.
Acı, durağan oldu, bıçak kemiğe dayandı.

Geçmişi olmayan, gurbetten kopup gelmiş bütün mahalleler.
Her sabah; renksizliğinizle üstüme gelseniz de birer birer.
Size yenilmeyeceğim. Zırhım delik, karınca gibiyim üstelik.
Ama, bedeli peşin ödemekten yanaysa usül,
Bilesiniz ki; Akşamı çekmeyi öğreniyorum usul usul.
Zamanın dibini delmeyi size borçluyum soğuk sokaklar.

Biri,
İçimdeki Cadı'nın saçını çekiyor
Kasıtlı.
Korkuyorum ki;
Uykudaki Cadı... uyanacak.
En azından o birinin;

Bir gün; kapın çalındığında yeniden... kim o? ....dersen.
Ben olmayacak cevap veren.... gelen,kimdir bilemem.
Çünkü sana varan yolları özenle mayınladın.
ısırgan otları boy verdi postal izlerinde.
Bilirsin ki sen; ....Ben,koprivalar arasında yürümeyi sevmem.

Evinizin boynu bükük / damınıza yuva yapmış martılar

eskiden ne güzeldi bahçeniz
yemyeşil çimenler / patika yollar
Nasılda koskocamandı ortancanız
şimdi sanki yetim kokuyor ıhlamurlar

Sabahın ilk ışıkları...ilk şafağı izleyiş
Bir çiğ damlası kadar saydam...
Bir buz dağı gibi gizlenmiş.
İlk sıcak dalga..bir mor ışık
El yordamıyla uçuş.Ve,
Duvara çarpışın sesi..