Mine Özdemirtaş Şiirleri - Şair Mine Özd ...

Sanki,
Bir daha mı geleceğiz dünya ya?

Kılımız bile titremiyor
Boğarken yüreklerimizi
Bir kaşık suda

günaydın Büyük ada,selam Heybeli
bilmem hatırlar mısınız?
size, karşı sahilden göz kırpan
mor salkımlı bahçenin ortasında ki evi.

hani, yaz kış açardı ya

Bütün önyargılara
Başkaldırıyorum./ Bu bir isyan.
Bu bir meydan okuma
Bir haykırış bu
Bu bir nara.
Bundan sonra... bir daha

Bir yarım Andros’luysa, bir yarım Şeytanın Kızı
Aydınlık yarınlara taze filizlerle sürgün vererek
Tutunmaya çalışsa da kazanma hırsı;
Yine de devriye geziyor her gece.. ince bir sızı.
Yürekte kaybetme korkusu var.
Gündeme ise; geçmişin tortusu.

seni gidi küçük adam
seni gidi püsküllü bela
pis rotgenci,
takiyeci,külliyeci zırtapoz
ne işin var yatak odamda?

fırçanın ucundaki renk
boşlukta sallanan şekil
ve
güneşte kuruyan gölgelerim
bahçedeki rüzgar
yerde kıvrılan tırtıl

Tok açın halinden ne anlasın?
sen kemeri sıka dur adamım aç açına

onlar hiç utanmadan
bir de
kına yak deyiverirler

Onca fırın ekmek yemişlikle
yine de geri saymazken adımlarım
ne çıkar yani...? mevsimlerle ayların
hızına yetişemediyse kanatlarım.

Asla boşa geçmedi zaman......

Güle Güle otur. Yerleştin Yuvana.
“Bazı şey’leri anlatmak “ anlamaktan daha zordur. Bilirim.
Sen anlatamıyorsun ama; Ben anladım. Tasalanma.
O Eve girdiğine göre eşyaların,
Demek ki; artık orada kalacak.

Bu gün benim doğum günüm
herşey kördüğüm

Akıl
yaşta değil, baştaymış
balık baştan kokarmış ta