Mine Özdemirtaş Şiirleri - Şair Mine Özd ...

Sil ismimi
isminin yanına yerleştirdiğin o puslu gece düşlerinden

nasıl olsa,gündüzlere taşıdım dallarını dutların
hani yaprağında kanatlanacaktı ya tırtılların
çoktan uçtular bilinmeyene haberin var mı?

Ey deli yürek; en verimli tarlalara, kürek kürek
Rüzgar ektiğin günleri ne çabuk unuttun.
Hasat mevsimi geldi işte. Elbet ki canın acıyacak.
Bu gün; en deli fırtınalardır avucunda tuttuğun.

Ey deli Yürek; istim arkadan gelsin diyerek,

Ağlayan nar
Gülen ayva
Falan
değil hikayelerimiz.
Papatya fallarındaki
Biz

Sen mi girdin mısralarıma izinsiz?
Yoksa; ben mi zorladım seni? Hatırlamıyorum.
Şimdi, çıkarıyorum seni satırlarımdan...desem
Kabalık olur... bunu yapamam.
Unutulur gidersin bir çırpıda.
Ne salıncak kurduğum bıyıklar /kalır.

Gökyüzü maviydi önceleri Sıcaktı sahiller Andros’ta
Sadece çakıl taşları ve dalga sesleri vardı. Bir de Martılar.
Sonra, sen geldin. Habersiz ve sessiz.
Önce gölgen düştü. Sırayla gözlerin ve ellerin girdi hayatıma.
Ardından tüm ada’yı istila etti kırlangıçlar.
Artık gökyüzü mavi değil. Hiç mavi değil.

Bir şey var ki aramızda; namluya tetik kadar yakın.
Kirpiğimin bir tek titremesinde değişecek gibi sahne.
Sanki; sadece kımıldasa dudaklarım. Hiç zahmetsiz
Çözüverecek gibiyim düğümlerini, yalanının dolanının.
Ama, tepkisizim işte. İnancı besleyerek ağlamaklı.
“Bile bile lades bu” başka adı yok. İnanın.

Ne kolay şey aşık olmak
Zor olan,
Aşkı yaşamayı öğrenmek
Yetmez ki seviyorum demek.
Biraz da
Aşkı taşımayı, bilmek gerek.

İÇİMDEKİ KADIN
Kadın uzun bir yolculuktan dönecekti çok uzun.
Önce süpürdüler sokakları…sonra yıkadılar bütün kaldırımları.

Evinde havalanmadık tek bir oda kalmadı.
Raftaki kitapların...kitaplardaki tüm satırların tek tek tozu alındı.

olmuştur elbet
herkes gibi
herkes kadar
sırf merakımızdan
ama tiksinerek
arka sokakların

Dün sabah çay bahçesinde.. Kalamış ta.
eski,......çok eski bir dostla; andık geçmişi.
Biliyor musun dedi. Laf arasında.
.'Dönmeye can atıyor' senin ki.