Mihrican Tunç Şiirleri - Şair Mihrican Tunç

İçimden aldığın Denizin
Hangi mavisiydin
Buz gibi yalan akıyor
Okyanuslarından,
Denizleri Okyanusları geçtim.
Ben Aşk'a Aşık olandım.

Gönlüme bahar gelir mi?
Ayaz vurmuş ömrüme.
Çektiklerim yetmez mi?
Dağ başıma yalnızlığıma ,
Bahar gelir mi? Acımı şarap gibi içtim.
Yine kimselere demedim ,kanım kızılcık şerbeti.

Değmeyecek yüreklere
Değmeyecek değerler verdik
Bitmeyen ahları
Değer bilmeyen yüreklere verdik

Hayat hoyrat esen bir rüzgar

İnsanoğlu yürür ince bir çizgide ,
Biri yaşam , diğeri ölüm gizli.
Her adım bir nefes, her nefes bir hesap,
Ama çoğu zaman farkında değiliz biz bunu.

Yaşam kısa , biz uzun sanırız,

Heba oldu dünüm, savrulur halim,
Gözlerim yorgun, içim virane .
Bir ben mi karayım, dünya alim,
Beyazı giyinen hep cefahane.

Zamanın aynası kırık, solgun,

Yollar uzun , yürek bazen yorar,
Rüzgar savurulur, zaman unutturur.
Kırılan her kalp bir gün yeşerir,
Küllerinden doğar insan bazen yorulur,
Düşersen kalk, unutma : bu da geçer.
Gülümse biraz , hayat sevilir,

Rahman sensin, Rahim sensin,
Ben bir kulum, yok hükmündeyim...
Yol göstermezsen, nereye gitsin
Bu yorgun akıl, bu sersem bedenim?

Gireceğim yere Sen'le gireyim,

Yazmak ; Dünyanın kolyesinde takılı olan emellerimi, elemlerimi, tutunduklarımı, fırtınalarımı bazen durgun bir deniz olan hallerini yazamıyorum
Sizce öyle olması gerekmez mi?
Yazar dahi olsan kendine ait dünyasını gizli tutmasını bilmeli insan. Kimi anlatmaktan kimi gizli tutmaktan yanadır. Sanırım ben gizli olması gerektiğini savunanlardanım.
Sanal ortamda aile hayatını fotoğraflarla ifşa etmeye çalışanların sayısı azımsanmayacak kadar çok mahremini bin bir yamalı yalan bohçaya sarılmış, gözlerimizi hapsetmeye çalışma çabaları, kendin olmaktan çok başkaları oluyorsun.
Eski zamanların çağ atlayıp günümüze gelmesini öyle çok isterdim ki...
Değerlere bağlı bir hayat olmalı, özünde saf haliyle yaşanan bir ömür, kendinden başka kimsenin bilmediği bir hayat, sırlarımız sır olmaktan çıkıyor. Günümüz şartlarına ayak uydurmaya çalışan yanlarımız hep yaralanıyor. Darbe üstüne darbe alıp bir enkaza dönüşüyor.

Bir zamanlar yıldız doluydu göğüm,
Sen gittin, söndü her umut, her öyküm.
Rüzgar bile sensiz üşütür teni,
Sensiz her gece, bir ömrün hüküm.

Gözlerinde başlardı sabahlarım,

İyi olacağım biliyorum
Çünkü ;
Sen varsın yaslanacak
Hayalde olsan sensin dayanak
Sen benden hiç gitmedin
Ben sana gelemedim