Gönlümde yanan ateş aşkınla tutuşur her gece,
Adını anar kalbim, düşer secdeye.
Sensin özümdeki nur, sensin tek gerçeğim,
Her nefeste seni zikreder dilim, eririm...
Dünyanın aldatışı yalan olur ömrüme,
Bazı duygular vardır, insanın içine işleyip yerleşir; bir daha ne çıkar ne de tam olarak anlatılır. Zamanla fark edersin aslında sevdiğin kişinin kendisi değil, ona duyduğun hissin saflığıymış.
Ben de seni öyle sevmişim işte... Seni değil , seni sevme biçimimi sevmişim.
Sana her baktığımda içimde umut filizleniyordu; belki bu kez kalırdın, belki bu kez dönüp bakardın. Ama Sen hep gitmeyi seçtin. Ben de beklemeyi. Meğer seni değil, seni beklemeyi sevmişim .Sessiz gecelerde adını duymayı, yokluğunun içindeki yankını dinlemeyi, bir gün dönersin umuduyla kurduğum cümleleri...
Ben seni güzel sevmişim. Saf , hesapsız, karşılıksız. Ama sen kaybolmayı seçtin; ben ise bulamadıkça daha da derinleştim ...
Aşkı bir varmış bir yokmuş masalı gibi yaşadım.
Şimdi geriye dönüp baktığımda anlıyorum; o sevgi, seni değil benim içimdeki sevgiyi anlatıyormuş. Sen bahaneymişsin, ben aslında içimdeki sevgiyi sevmişim .
Ben seni değil, seni sevme şeklimi sevmişim,
Ben seni değil ,sevginin güzelliğini sevmişim.
Yüreğimdeki o sarsılmaz inancı beslemişim,
Sen kaybolmayı seçmişsin , sessizce gitmişsin.
Ben beklemeyi, seni beklemeyi özlemişim.
Bir bakışına bin umut sığdırmış kalbim,
Bazı kelimeler , insanın kalbine düşmeden önce çok uzaklardan gelir. Bir şarkının içinden ,bir filmin sessiz bir sahnesinden, ya da bir kitapta gözden kaçmış bir satırın kenarından...
Benim kalemim , o uzak yerlerden beslenir.
Ne zaman bir duygu geçse içimden , kelimeler yolunu bulur.
Ama dışarıdan bakanlar, bu yolu çoğu zaman yanlış görür.
" Bu bana yazılmış olmalı", der biri.
"Burada kendimden bir parça var". diye ekler diğeri.
Karanlığın en ücra noktasında
Avuçlarımda sıcaklığın hala demleniyorsa
Yürüdüğüm yol ıssız karanlıklarda
Biliyorum, biliyordum gidiyordum oysa
Uzaklarda, sevdanın sıcaklığında.
Anıların içimde bir nehir gibi eser,
Kaldı içimde bin sızı, bin keder.
Bitmeyen özlemin sarar içimi,
Bir ben kaldım, bir sen ,bir ömür keder.
Bir bakışın vardı ömrüme değer ,
Erkek:
Bir ömür sustum... adını kalbime kazıdım,
Her nefeste seni, her duada yazdım.
Sen bilmeden , bin kere ağladım.
Kadın:
Bir rengi olmalı özlemenin
Mutlu bir Aşk mı ? Düşlediğin
Gökyüzü gibi mavi bir mutluluk mu?
Yüreğin incilmiş
Boynu kırık bir papatya gibi
Bu gece gün doğmadı,
Kıpkızıl sustu ufuklar.
Dağların dili yandı önce,
Ardından köyler, ardından çocukların gülüşü.
Toprak alev aldı,
Mevsimler değişiyor
Yapraklar dökülüyor
Ruhumun sızısı soluyor
Yokluğunun yanın da
Dağıtmıyor güneş içimdeki ateşini
Göğün maviliği seferde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!