Meral Meri Şiirleri - Şair Meral Meri

Kim isterdi bir gün gidecek olana alışmayı
Ona kendini anlatmayı
Üç beş satır da olsa değmezdi
Gidecek olan gemilere bakmaya
Ölümün kanatları sizi sardığında

-Affedersiniz!
Sizi utandırdım mı yoksa-
Bu aydınlık diye tabir ettiğimiz karanlık çağda?

-Bu hiç önemli değil...
Ara sıra çaydanlığımda rezil eder beni;

Kendi derinliğimin ötesine gittim
Evet, o uğultulu kapıların ardında öylece duruyordu
Sanki bana aitmiş gibi...
O, serüvenlerle solgun yanaklarıma bakıyordu
Gerçekten oturup bir an onları bilmek istedim

Bir dakikacık da olsa,yaşadım mı,sizi
Başım eğik,bir şiir dağınıklığı arasında
Ya da yorgun kaldım mı size,
Ya da genç,ya da yaşlı,ya da güzel bir sevgili
En az dünyaya gelişim kadar,aşık mıydım peki
Ya da ağlamış mıydım size

Gelmeni beklediğime göre
Memleket havasında
Öğle vakti
Erdemli bir yüreğe ihtiyacım olmalı
Kendimi teslim edebilecek
Razı gelmeli sana

Neden bilmem sevgili
Sen seçtiklerinle kendini anlatırken nefes alır gibi
Bir yandan da seçme şansın olduklarınla boğulmaktasın
Ve dolarken kendi içine denizanası gibi
Taşmak içinse dışına,vatanını koruyan asker gibisin
Bilmem ki, sevgili

Şimdi ben onu düşünüyorum ya böyle kara kara
Ve gemilerim de bilmem hangi denizin dibine çoktan sevdalandı
Düşün işte; dert bile yalnızlığı sevmiyorken,gemiler bile denize sevdalıyken
O ne halt yemeye bensiz ki şimdi-ya da ben?
Anladın mı,aşk da yalnızlığa sevdalı
Ama ben değil,biri bunu ona söylesin! ..

Durdum,ve güldüm kendime
Demek ki hâlâ yaşıyorum dedim; konuştuğuma göre
Ve dedim ki; susmak ölmektir
Susturulduğuma göre,öğrendim dedim-öğrendim,ölmek neymiş...
30.07.15.İst.

O bilmiyor,
Benim onu bir hiç gibi bildiğimi...
Bilse,ne güzelliklerle doğardı onun da her sabah güneşi!
...

Sen bana bazen öyle çıplak bakarsın ki,
Sanki dünyanın tüm insanları fakirlikle giyinip,kuşaklar yetiştirir.
Öyle çıplaktır,ve öyle üşümeklidir ki o bakışlar!
Yaban gülünden farksızdır; koklarsın ama
Dokununca yere düşürür seni,toplayamazsın,
Dağıtmıştır seni çünkü...