Melek Dalgıç Şiirleri - Şair Melek Dalgıç

Bir zamanlar
Sevmiş olman
Hala seviyor
Anlamı da taşımaz
Olsun
Olduğu kadarıyla

Bir ayrılık ateşi
Yanarda başucunda görmezsin
Bazen vedadır sessizlik bilmezsin
Gurbet çağırır da gelmezsin
Gidenden kalana
Yadigardır anılar

Güzel bir güne
Günaydınla gülümsemiş
Camdaki menekşeler
Temmuzda aşk mı kokar
Bütün çiçekler
Gün rutininden çıkmış

Bir serçenin gözbebeklerine
Büyüyen korkuysa
Sahte sevgi
Yabani bir ürkeklikte
Ağır aksak çarpar yüreğim
Sözlerin ağır gelir

Bir yağmur sağanağına
Takıldı kaldı
Gözlerim
Aklımda ezber bozan
Sorular ve
Yalancı gözlerin

Sandım ki en güzel şiirler
Kalbimin sıvalarından
Senin için dökülürdü
En çokta kırılmışlıklar yaşattın
En az güldürdün
En çokta ağlattın

Kalbimin kapısı kırıldı
Rüzgar alıyor
İçerisi boşalıyor
Oysa tutunabilmeliydi
Çiçeklerin kökleri
Kökleriyle birlikte uçuyor

Dünden bu güne
Baktım da ne çok
Şey değişmiş
Ömür gitmiş
Zaman geçmiş
Sevgi bitmiş

Keşke diyeceğim
Bir şey yapmadım
Ama keşke yeniden
Çocuk olabilseydim
Diyerek imkansıza ağladım
Bu gün çocuk olsam

Eylül sürgünleri
Dem vururken geceye
Artık geçmiyor
Kalbim aklımın önüne
Bir başkada esse rüzgar
Sarı yaprak