Melek Dalgıç Şiirleri - Şair Melek Dalgıç

Bazen masumiyet kaplarsa içimi
Gözlerimden yanaklarıma süzülen
İki satır yazı yüreğime dokunur
Alır beni benden
İncinsem de kalan
Hiç bitmeyen bir kırıntı çoğalır

Dallarda sığırcık kuşları
Dünden kalan
Baharı arar
Oysa ağaçlarda dökülmüş yapraklar
Sanki bugün düne küsmüş
Kalbimin duvarında

Sevgi renk ister
Belki bir papatya
Yada bir uğurböceği rengi
Aynı renkte kalırsa
Küser
Rengini bulunca gülümser

Dokununca rüzgar
Yaprağa titrer
Iskalarken bile
Hayatı sensiz
Kendime latife yaptım
Unutacağım da şarkılar anımsar

Yine bu gece
Uykusuz düşlerin kurbanıyım
Ay fısıldıyor ismini
Uyurken
Üstüne yorgan
Serdim kirpiklerimi

Vazgeçmişim senden
Neden dersen
Sorma işte
Ben öylesine
Sevdim zaten
Ağlayan kuşlar incinmesin

Gece doludizgin ilerlerken
Uykum atta kaçtı
Diyarına
Dolaştım durdum
Gözlerim sana takıldı
Bir sandal

Gecenin katresinde
Uyku uzak diyarda
Saklambaç oynar
Gözlerin küserse yıldızlara
Saksıda umut çiçeği
Birde ben

İki dört arası
Uykusuz bir saatte
Anımsayınca
Geldin yine erken sabahıma
Anılarıma sordum
Silmişler seni

Sanki gün ışığı
Ufak bir çatlaktan
Bir yol bulmuş
Sızıyor
Bütün labirentler
Yalınayak koşturmacada