Melek Dalgıç Şiirleri - Şair Melek Dalgıç

Gönlüme sorduğumda
Ha varsın ha yoksun
Galiba çoğu da yoksun
Zamanın eskimeyen yüzü de
Hatırlamaz ki yoksun
Ne zaman tazelense

Zaman acımasız
Rüzgarıyla
Dallarda yapraklar
Savururken
Sevinçlerde tükenir
Hani ilk karnem gibi

Sessizliğin perçini
Duvarlarda
Zembereği boşalmış
Bir yığın
Sürüncemede kalmış
İsteksiz işler

Şarkılar küsmüş
Sesinin buğusunda matem
Şimdi hayat beklemedeyse
Seni seviyorum da demeye
Ağzın alışmış zaten
Bahanelere sığınmadım

Çiğ düşerse gözlerinden
Yürek teline
İnan çalamazsın
Türküleri
Tam namesinde
Gözlerin bir diyara

Dün akşam
Bir resim gördüm
Tesadüf
Baktım da
İçimde ölmüş
Bütün duygular

Bazen masumiyet kaplarsa içimi
Gözlerimden yanaklarıma süzülen
İki satır yazı yüreğime dokunur
Alır beni benden
İncinsem de kalan
Hiç bitmeyen bir kırıntı çoğalır

Dallarda sığırcık kuşları
Dünden kalan
Baharı arar
Oysa ağaçlarda dökülmüş yapraklar
Sanki bugün düne küsmüş
Kalbimin duvarında

Sevgi renk ister
Belki bir papatya
Yada bir uğurböceği rengi
Aynı renkte kalırsa
Küser
Rengini bulunca gülümser

Dokununca rüzgar
Yaprağa titrer
Iskalarken bile
Hayatı sensiz
Kendime latife yaptım
Unutacağım da şarkılar anımsar