Melek Dalgıç Şiirleri - Şair Melek Dalgıç

Gülüşünü astım aynaya
Papatya mevsimden geçerken
Topladım bir kaç dal
Seviyor sevmiyor
Çelişkiye düşünce
Birde sordum yaprağa

Biraz başım dönüyordu
Sohbetten mi yoksa vapurdan mı
Sen beni sustu say
Düşerken yapraklar
Yerini yağmura bırakıp

Gökyüzünde süzülen
Bir atmacayken yakaladın
En can alıcı yerimden
Kaçmaya da çabam yoktu
Açacağın yaraya razı oldum
İlk önceleri kanıksadım

Bir parça sızı kaldı
Eskisi kadar olmasa da
Adın aklıma gelince
Susuyorum
Nasıl bir duygu bilir misin
Yokluğunun tarifi

Bütün anıları
Sana süpürdüm
Bende bir şey kalmadı
Şimdi seni nasıl sevmeli
Neresine koymalı şu kalbin
Vakit hangi vakit

Gece ağır aksak
Yürürken
Zaman sensizliği fısıldadı
Uykumsa kaçmış yanı başında
Uzun bir sabaha yol örerken
Kim bilir zamanı çalansa kaçıncı rüyada

Kendimi senden özgür bıraktım
Gökyüzünde kanat çırpıp dolaşıyorum
Yorulduğumda konacağım
Hiç bilmediğim bir yere
Belki yaram iyileşecek ya da daha çok derinleşecek
Muallakta olmaktansa değmez mi

O seni sevdi
Gün geldi
Yıldızları serdi
Gökyüzünden aşağı
Hayaller desen gökkuşağı
Şimdi sevgisiz

Uzaklardan tanıdık gelen
Bir sen vardın
Çünkü çocukluğumda
Böyle bir babaya hayrandım
Masallarla büyümedim
Nazlı bir çiçek gibi

Uykusuz bir gecenin
Üç yirmisinde
Hasretin çöktü yine içime
Yatakta ağladım gizlice
Annem anılar
Bir bir gelince