Melek Dalgıç Şiirleri - Şair Melek Dalgıç

Gündüzü geceye sararken
Makara misali
Zaman kuzguncuk
Gün erdiyse gecenin sırrına
Affet
Sende sol yanına aldırma

Şöyle bir sevdiğinden başlayalım da
Söylediğine kadar
Hepsi yalan
Aklım değil de kalbim kanan
Masalsı düşlerinde
Yıkıldı üzerime

Köhne akşamların
Ufkunda çiçekler açmış
Bana ne çünkü sen yoksun
Kokun gelse de ıtırlardan
Yokluğundur acıtan
Ah bu zamansız bölmelerin

Çoban ağacın altında
Tüm gün oturur
Bir koyuna
Masal anlatır dururmuş
Koyunda kendini
Dinler bulurmuş

Gün saydıkça
Takvim koparmak yerine
Yarama çizik atar dururum
Hiç bir kalp mekanım olmamış
Haricinde
Kendimi teste tabi tutar dururum

Bir hayal gördüm
Sandım ki aklım değil
Kalbim vazgeçmiş de
Kalmıştık yol ayrımında
Sonra ben uyanınca
Elini buldum avuçlarımda

Sayfalar dolusu
Şiirler yazarken
Daha çok hatırlarım
Söylediğin türküleri
Gönül telimde susturunca
Bu kez de kanarım

Yalnızlık bir selam
Gagasında nağmelerle
Dolaşan bir turna
Beklentili bir bayram çocuğu
Geçmişe duyulan özlemde
Misketleri yutulmuş ama

Güneşim kaybolmuş
Bulutlara sarındığımda dağıtan
Şimdi bulutlarım sensiz
Kalkmayan bir duman
Düştüğümde isterdim
İlk yanımda sen olsan

Bir kırlangıç rüyası saydım
Ufak bir göçle
Kırıldı kanatlarım
Bir tepenin ardında seraptın
İnciler döküldü yanaklarımdan
Bense topladım