Melek Dalgıç Şiirleri - Şair Melek Dalgıç

Bir hayal gördüm
Sandım ki aklım değil
Kalbim vazgeçmiş de
Kalmıştık yol ayrımında
Sonra ben uyanınca
Elini buldum avuçlarımda

Sayfalar dolusu
Şiirler yazarken
Daha çok hatırlarım
Söylediğin türküleri
Gönül telimde susturunca
Bu kez de kanarım

Yalnızlık bir selam
Gagasında nağmelerle
Dolaşan bir turna
Beklentili bir bayram çocuğu
Geçmişe duyulan özlemde
Misketleri yutulmuş ama

Arada sırada kalbini yokla
En güzel şarkıları
Dilsiz olmuş onunda
Senli zamanlar gibi
Esmiyor rüzgarı
Çalmıyor çanlarda

Güneşim kaybolmuş
Bulutlara sarındığımda dağıtan
Şimdi bulutlarım sensiz
Kalkmayan bir duman
Düştüğümde isterdim
İlk yanımda sen olsan

Bir kırlangıç rüyası saydım
Ufak bir göçle
Kırıldı kanatlarım
Bir tepenin ardında seraptın
İnciler döküldü yanaklarımdan
Bense topladım

Gülüşünü astım aynaya
Papatya mevsimden geçerken
Topladım bir kaç dal
Seviyor sevmiyor
Çelişkiye düşünce
Birde sordum yaprağa

Biraz başım dönüyordu
Sohbetten mi yoksa vapurdan mı
Sen beni sustu say
Düşerken yapraklar
Yerini yağmura bırakıp

Gözlerimi kapadım
Bir hayal perisi
Geldi öptü dudağımdan
Saçlarım sarılmış yüzüme
Serin bir rüzgar
Bir melodi takılmış dilimde

Gökyüzünde süzülen
Bir atmacayken yakaladın
En can alıcı yerimden
Kaçmaya da çabam yoktu
Açacağın yaraya razı oldum
İlk önceleri kanıksadım