Melahat Çetinkaya Şiirleri - Şair Melaha ...

Yüreğin pır pır edip uçarken aşka,
Aklın ok attı mı kanatlarına.
Mutluluk bir adım ötede iken,
Hiç sürgün ettin mi kendini ona.
Acıyı kederi alıp koynuna,
Öl desem,yaşarken ölür müsün sen,

Baharda hazanı seçtikten sonra
Ayrılık zehrini içtikten sonra
Gönül bu sevdadan geçtikten sonra
Ağzınla kuş tutsan gelme istemem

Sildi bulutların gök kuşağımı

Biz herkese,
Çıkarsızca selam veren
İnsanlığı erdem bilen
Bütün hayvanları seven
Dost için canını veren
Oyuncaklarını kendisi yapabilen

Günebakan küsünce güneşine
Hüzün bulutları düşer taç yapraklar üstüne.
Eser yaz başında hazan yelleri
Başlar filizkıran fırtınası çiçekte.
Ne dal kalır ne tomurcuk.
Ağlar bir güzel çocuk sessizce

Nisan yağmuruydun yağdın özüme,
Aşk tohumu ektin kıraç düzüme
Vurgun yedim gözlerinden gözüme,
Düştüm girdabına çıkamıyorum.

Ördü örümceğim sevda ağımı,

Kim bilir belki de hiç yoktun sen.
Belki de bir hayali düşü sevdim ben.
Aşk ile tırmandığım o dağın zirvesinden,
Kopardığın son çığla,
Yuvarlana yuvarlana,
Uçurumun en dibine

Nasıl beklerse bahar,onu getiren cemreyi.
Nasıl beklerse yağmur,toprakla öpüşmeyi.
Dalda sararan meyve yere düşmeyi.
Seher vaktinde bülbül, gül ile sevişmeyi
Öyle bir hasretle bekler sevenler...

Teselli edecekse seni,
İtiraf ediyorum işte.
Sakın üzülme.
Sen gittin diye,
Çalıp oynamıyor kalbim.
Ne keman,ne kemane.

Göbek bağımdan yürek bağıma
Akan sevgi ırmağımdın
Gönül testimi dolduran
Gözemdin pınarımdın
Kırıp testimi gittin
Beni perişan ettin

Kaderin önünde boyun bükerek
Çorak topraklara sevgi ekerek
Hayatın kolunda halay çekerek
Yaşıyoruz işte sek sek sekerek.

Geleceğe dair düşler kurarak