Melahat Çetinkaya Şiirleri - Şair Melaha ...

Severim insanın mert olanını
Yüreği pek eli selektir her dem.
Serse ayağıma atlastan halı
Elimin tersiyle iterim hemen
Riyanın ustası namerdi sevmem.

Aşkının tapusu senedi olsun
*Seviyorum* diye yaz gönder bana
Gönülden gönüle muhabbet dolsun
Biraz neşe,biraz haz gönder bana

Sussun içimdeki hüzünlü kuşlar

Gözlerimdeki hüzün eylül tortularından
Gülüşümü gül yüzlü çocuklara adadım
Yasaklarla korumaya alınınca düşlerim
Sustu içimdeki geveze kuşlar.
Belkileri keşkelere kaptırdım.

Bir dostu olmalı insanın
Kavak gibi dosdoğru
Bir çınar gibi ulu.
Duymadan en ufak kuşku,
Yaslayacağı sırtını.

Güneş çekip perdesini Dünya’ya
Devredince nöbeti Ay’a
Bir yıldız yağmuru başlar gecede.
Uçurur Zümrüt-ü Anka Kuşunu
Zamanı sonsuzluğa bağlayan.
O efsunlu bilmecede.

Aşk en güzel duyguları,
Köpürte köpürte akan
Bir nehirdi aramızda.
Ne bir sandal,ne de bir dal
Bulamadık geçmek için karşıya.
Yine de,

Nefreti zarara sevgiyi kâra
Yazıp okumayan dil bizden değil
Halkını düşürüp yokluğa dara
Hakkı dokumayan kul bizden değil

Kudret pazarında caka satarak

Bozuldu dünyanın çarkı düzeni
Abad eder zulmedeni ezeni
Kötülük gölüne dalıp yüzeni
İnsanlık boğmakta naçar mı bilmem

Pir elinden aşk badesi içenler

Yürek hançerlendi dostun eliyle
Ama yıkılmadı dimdik ayakta
Güzelim duygular kapıldı sele
Çıktığı kaynaktan bin mil uzakta

Söner içimdeki orman yangını

Bakmayın gülücük saçan yüzüme
Sessiz hüzünlerin şairiyim ben.
Kapılmayın yokuşuma düzüme
Kuruyan göllerin nehiriyim ben

🌼 💕 🌼 💕 🌼 💕 🌼 💕 🌼 💕 🌼 💕 🌼