Melahat Çetinkaya Şiirleri - Şair Melaha ...

Ağacıyla parkıyla
Bilinçlenmiş halkıyla
Onurlu duruşuyla
Direniyor Türkiye'm

Kadını erkeğiyle

Ben annemin tek kızı,
İşvesi nazı iki gözüydüm.
Gidemediği okul,sökemediği yazı,
gülmeyen kaderinin gülen yüzüydüm.

Gelecek düşlerinin aydınlık penceresi,

Dokuz ay karnında büyüttün beni
Göğsünde ninniyle uyuttun beni
Tutup ellerimden yürüttün beni
Hakkını ödemek mümkün mü annem

Acıyan yerimi öpsen geçerdi

Yaralı kalbimi şiirle sözle,
Sarmayı denedim sensiz olmuyor.
Dostların sevgisi merhemdir diye
Sürmeyi denedim sensiz olmuyor...

Unuttu gözlerim aşkla bakmayı,

Ne yazda ne bahardayım
Dönülmez akşamlardayım
Yarınsızım firardayım
Bekleme hiç ben gelemem.

Yağmur yüklü buluttayım

Faili meçhul bir cinayetin kurbanıydı aşk
Bütün sözcükleri koyup üst üste
Uyak olsun diye şiire
Dedim haydi sıraya durun ikişerli
Alın yanınıza denk düşen imgeleri,
İleri marş marş.

Artık kimse yakamaz şu canımı
çünkü ezberledim tüm acıları
Dostun neremden,
düşmanın nasıl vuracağını.
Hangi dala tutunursam hevesle
Onu bir zalimin kıracağını

Seni sevmek,
Avuçlayıp kor güneşi,
Alev alev yanmak gibi.
Tutunup yıldızlara,
Işık hızıyla sallanmak gibi bir şey.

Gürül gürül akıp giden sevdanın,
Önüne set çekmeseydin hoyratça
Tutup yelesinden yılkı atının,
Tek kurşunla vurmasaydın hunharca
Böyle bitmezdi bu hikaye Açelya...

Bir gönlü güzelin,düş kaçağının,
İpini koparmış uçurtmasıyla,
Yarışırken umut yüklü kuşlarım,
Işıklı tellerine takıldı kanatlarım.
Yağmalanmış bir ömürden kurtulan
Buz dağının altında mahsur kalan sevgiyi