Mehmet Zafer Şiirleri - Şair Mehmet Zafer

Vefasız bir yârin aşkına yandım,
Sevdim,sevileceğimi sandım
Hem sevildim de sanki, ama yanıldım
Hiç ummadığım bir demde çekip gitti
Yıllardır geleceğini sandım,bekledim,aldandım
Aklını yitirmiş bir meczup gibi ,sokaklarda dolandım durdum

Gün gelir duyarsın gölgelerin düştüğünü
Dikenlerin toprağa sarıldığını
Toprağın yüzünün katılaştığını
Sert taşların başucuma dikildiğini
Anlarsın
Ağlarsın

Deneme


Gözlerimde tanımadığım hüzünlerin hamallığını yapıyorum.Yüreğimde umutlar yetiştirsem de,hiç bilmediğim acılar harmanlıyorum.Her yeni gün,saçlarımda aklar biriktiriyor,yolun sonu "geldim ha gelecem " diyor. Bir hüviyet gibi cüzdanımda taşıyorum yalnızlığı,tanıdıklarımla tanımadıklarım arasında gidip geliyor aklım.Göz alabildiğince tutundum sana,hayallerin eriştiği yere kadar seviyorum seni,öyle sonsuz,öyle ümitli ..Şimdi şiirlerin mısralarında sıkışıp kaldık mı biz? Türküler de kifayetsiz kalıyor.Tıka basa sitem doluyum,tepeden tırnağa kırgınım sana.Bir gün bile olsa sormadın ya halimi,hiç mi merak etmedin ?? Sahi hiç düşündün mü bu gün neler yaptım diye,yoruldum mu,kimlerle kavga ettim,kimlerle oturdum,kimlerle vuruştum ? Aklına geldi mi yemek yemediğim, aç kaldığım ? Düşüncelerimin içinde hep saklı kaldım ama,her seferinde yüreğimde hep bir umutla kalakaldım bilmediğim bir yol ortasında git gel aklımla.Oturup ağladım bu gün, aldırmadım gözyaşlarımın görülmesine.....Ağlamak ta yakışıyor yüreğime,gözlerimden inci inci damlalar süzülürken yanaklarımdan görmeni isterdim.İnan ki vurulurdun o an ta ciğerinden.İçin lime lime olurdu.Zindan duvarlarını çatlatırcasına dökülüyordu yaşlar.Hangi taş,hangi kaya dayanırdı bu çetrefilli yollara.? Hangi rüzgâr geri tepmezdi bu ayrı kalmalara ? Kaç kere gel dediğimi bilmiyorum.Aklım firarda gibi,dünümü hatırlamıyor,yarınımı bilmiyorum.Bir araya gelir miyiz ,aynı yastığa baş koyar mıyız, fikrim de yok. Gurur nedir unuttum,onurumu zaten çoktan yitirdim.Günlerce haber beklediğimi bile bile bekletmen yok mu,hesapsız hesaba alınmamaları yığıyor önüme.Dizlerimin bağı çözülüyor,umudum kırılıyor,hevesim kursağıma diziliyor.Sana çok kırgınım,hem de çok.Sen bunu da biliyorsun ve en acısı da uğruna öleceğimi bile bile önüme her gün isimsiz ölümler sıralıyorsun.Bir adı var mı sende bu yaptıklarının emin değilim ama,emin olduğum bir gerçek var ki, ben sende bir şey ifade etmiyorum.Varlığım,yokluğum bir anlam taşımıyor sende.Varsam iyi,yoksam önemli değilim senin için.Öyle olmasaydı kulak verirdin ömründe bir kez bile isyanlarıma.Bir kez olsun duyardın içimin sesini,ki senden başka herkes duydu.Bir sen tıkadın kulaklarını yüreğimin sesine.Bu kadar vefasız da değilsin,umarsızlığına anlam veremiyorum. Bir gün eğer kavuşamadan ölürsem üzülürsün,aklına gelir bu yaptıkların.Geceler boyu bir sızı oturur yüreğine,rahat vermez sana,nefes almak bile zor gelir.Yazdıklarımı okudukça her satırın sana yazıldığını o zaman çok daha iyi anlayacaksın.İşte o zaman çok sevildiğini anlayacaksın,zamanı geri almak elinde olsa bütün geçmişi telafi etmek için ömrünün geri kalanını feda etmeye hazır olacaksın ama,diriltmek elinde olmayacak,mezar taşıma ruhunu bırakacaksın. Ben seni seviyorum hem de bildiğin gibi değil,aklının erişmediği yere kadar hayallerimde yaşata yaşata.Hiç bir şeyden korkmuyorum,ne ölümden ne yokluktan.Benim en büyük korkum sensin.

Yitip giden bir gecenin ardından yazıyorum
Karanlıkların bitmediği bir demdeyim
Avazım göklerin kulaklarında yankılanıyor
Yıldızların gözleri nemli
Rüzgarlar kırgın esiyor,yağmurlar yorgun
Odamın penceresine konan kuşlar üzgün

Aşkın acısı yok aslında , ben dünyaları etrafında döndürmek isteyen bir kalbi bile bile sevdim. Aslında herkes gibiydi ya da hiç kimseydi , ben onu her şeyim yaptım . O , beni hiç kimseymişim gibi bırakıp gitti. ben halen O' nu seviyorum ,özlüyorum ,hasret dolu günler ekliyorum heybeme .
Nasıl olsa alışkınım ya görmemeye, şimdi hiç sonu olmayan yollarda yine O nu yürüyorum. Yani anlayacağınız benim kaşıntım bitmiyor....
Belki çok güzel günlerimiz olacaktı, belki ekin bitmez tarlalarda yediverenler yetiştirecektik . Adına "hiç " dediğimiz bir sebebe bile dayandırma gereği duymadan alıp başını gitti ; tarlalarımda gelincikler boynunu büktü, uçsuz bucaksız bir çölde yalın ayak yürümek kaldı bana. Gözünü budaktan esirgemeyen acıları göğüsledim, her köşe başında kurulan pusulardan savaşa savaşa çıktım. Ihanetin her yüzüyle karşılaştım,vuruşa vuruşa geldim bu noktaya. Yığın yığın dertleri omuzladım, ölümle burun buruna çok yaşadım da , ben böyle hiç yenilmedim. Bütün hayallerimin cenazesi kılındı, gömmek bana düştü. Şimdi ne geriye dönecek imkanım var , ne ayağa kalkacak hevesim.. Geriye dönüp bıraktığı yerden almak için elini uzatsa da , benim artık yarını görecek umudum yok...

Kuru bir teselliyi yüreğime yük etmedim. Sevdiysem çünküsüz sevdim, sebep te aramadım bahaneye de sarılmadım. Tutarsız tutarsız sevdim işte.
Sevecek mi diye de hiç arkama bakmadım. Gidişine elbette sarsıldım, çok geceyi uykusuz sabahladım, çok günü gece diye yaşadım ama hiç bir zaman sevgime gölge düşünmedim. Düşündeydim ; gölge olacak çok bulut gezinmişti tepemde , ama ben güneşi yüreğimden eksik etmedim.

Bil Ki Seni Çok Sevdim

Seni çok sevdim..!
Bunu en iyi bilendin ve buna rağmen çekip gidendin
Birlikteyken çok sevilip te gidenlere lanet eden
ve sövüp sayandın.

( Makale .. )

Yorgun bir trenin dönemeçleri devirip ,dağların ayaklarının dibine serilen kentte
soluklanan garip bir yolcusuyum. Issız sokakların kaldırım taşlarını arşınlarken
korkuyorum,kalabalık sokaklarda dolaşırken de..
Tanıdık tanımadık yüzlerce simanın akıp gittiği insan seli de korkutuyor beni,

Selamlar olsun yüreğine
Sefalar olsun ömrüne sevdiğim.
Nasılsın gözlerim gözlerine değmeyeli beri
Halin hatırın nasıl, afiyette misin..

Günlerin nasıl geçiyor, gecelerin hali vakti iyice midir

Bırakıp gidenler de lazım hayatımızda… !!
İhanet edenler..
Aldatanlar…
Kadir kıymet bilmeyenler…
Yalan söyleyenler…
Her türlü film fırıldaklık içerisinde olanlar…

( Makale)


Hani o bırakıp gidenler var ya ..!
Yaşananları bir vedaya bile sığdıramadan kaçanlar..
Bir hoşçakala cesaret edemeyenler..