Biliyor musun baba…
Ben kaç kez sana konuşmaya geldim de, içime akıp gittim
Gözlerimi gözlerine dökerken
Aslında bütün yükümü boşaltmak istiyordum da
Yapamıyordum.
Bir şeyler gelip içimi sıkıyor,
Öyle bakma bana derin derin
Tanıyamazki beni ıslak gözlerin
Anlayamazsın saçlarıma ak neden düştü
Yüzümdeki çizgileri,gözde ki torbaları bilemezsin.
Yamacıma yanaşan ilk meraklı da sen değilsin
Kimse anlayamadı ki sen de anlayasın
Uzanacak ellere hasret bağrımdan
Şanssızlıkların gazabına uğradım
Perişan halimle fırtınalar kopardım
Yalnız günlerime çare arayıp
Acılarla dolu geçmişime örtü olsun istedim.
Estikçe beni aştım
Kimliksiz rüzgarlar belimi büktü
Yokluğun gözlerimde kanarken
Suskunluğun ölüm yazdı yüreğime.
Artık çekilen hiç bir acının anlamı yok!
Ne yaparsan yap,
Ne kadar seversen sev,
Bir gün yol ayrımına varacaksın,
Gözyaşların,
Fırtına öncesi,
Sessizliğe gömülerek büyüyen,
Ne zaman seni yazsam
Kan sızıyor kalemimden
Yakılası şiirleri bağrıma basıp ağlıyorum
Gölgen düşüyor duvarlara ıslak gözlerimden
Gecenin en zifir anına sığınıyor bir sıkımlık canım..
Özlemin ıslatırken ruhumu
Deli bir sevdanın belki son sözleri bu satırlar
Haberin bile olmayacak sana yazıldığından,
İçimi yakıp sebebim olan derin duygular
Belki de sararan sayfalarda kalacak.....
Odamın her köşesi keder dolu,durduramadım gözyaşlarımı
Bir maceraydı seninle hayat,yaşandı bitti,
Durdu kanım hayat bitti
Böyle haber verilir mi
Daha taze bir goncaydı
Topraklara verilir mi.
Nasıl bir dertmiş bu böyle
İstediğin oldu sonunda tadını çıkar
Dilediğin gibi sür keyfini
Hayat denen çıkmaz sokakta
Yitireceksin bir gün benliğini
Hangi yöne dönsen
Ettiğinle karşılaşacaksın
Ne zaman bir şarkı dinlesem
annesini yitirmiş bir çocuğun çığlıklarını duyuyorum,
bir babanın en çaresiz anında döktüğü gözyaşları
dökülür avuçlarıma.
Ellerimde yangınlarda kül olmuş vişnelerin kanı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!