Yüzümde tebessümler görmeye alışık her kes,
İçimde ne volkanlar kaynıyor bilmezler.
Dört yanı işgal edilmiş ülke gibiyim,
Bütün cephelerim ele geçirilmiş,
Birer birer düşüyor kalelerim!
Ufukta kaybolan hayallerimin ardından,
Gün geldi gül dalında diken topladık
Gün geldi başımız döndü ateşlerde yandık
Gidenlerin inadına anılar ölümsüzleşirken
Bıraktıkları onca acıyı sevgimizle tırpanladık.
Farklıydık işte..
Karanlık bir gecenin zifrinde
Yine ensemde nefesin
Peşimden ayrılmıyor gölgen..
Hangi yöne süzülse ayın ışığı
Her tarafta ayak izlerin sürüklüyor beni ardın sıra
Bu kenti terkediyorum!
Bu akşam sokaklarını son kez adımlıyorum,
Adını yazdığım kaldırımlara son kez sarılıyorum,
Kemiklerini kırarcasına!
Sımsıkı!
Yüreğimle yazdığım adını bu kez gözyaşımla siliyorum.
Aynalara baktıkça yüzümde ekşi bir tavır emre amade
Dudaklar titrek,alnımda ter bulgur bulgur,
Damla damla yaş akar gözlerimde
Hafif sarımtırak bir renk alır tenim,
Burnumda uzaktan uzağa gelen nahoş mezar kokusu
Mutluluklar oldukça geride kaldı,
Yokluğunda mevsimlerimin çarkı tersine dönüyor
Ne yazım belli,ne kışım
Bir yanım son bahar,bir yanım yaz
Gözlerim ateş yumağı,yüreğim ayaz
Sen yoksun,bitimsiz bekleyişler kemiriyor ömrümü
Üstelik son günlerde hafızamda yitik hayaller
Bir zamanlar beni hiç yalnız bırakmayan
Dostlarım vardı.
Her zaman yanımdaydılar,
Her akşam Kanalboyu’nda toplanır,
Malatya’nın ayrı bir köşesinde
Yakardık mangalı,demlenirdik.
Yokluğunda ne hasretler ekledim
hasretlerime,
Bir bilsen!
Kurşuna dizdim sensiz geçen bütün dünleri,
Bir görsen!
Islak kirpiklerimden yanaklarıma
Gözlerimi kapatmakla
ışığın varlığını inkâr etsem de,
ışığın aydınlığı düşüyor
göz kapaklarımdan içeriye.
Loş kaldırım taşlarından
semaya dağılan kimsesizliğin kokusu
Kaç zamandır ruhum direnişte
İç dünyam ayağa kalkmış
Beynim durağan
Bütün isyanlara gebe duygularım
Yıkıntılar doğurup duruyor gözlerimden
Ayağa kalkıp şahlanacaktım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!