Mehmet Zafer Şiirleri - Şair Mehmet Zafer

Sen hariç herkes arayıp soruyor,
Hatırına gelmiyor muyuz diyen sevgili
Akıl dediğin ne ki! ben aklımla mı sevdim
Hatırıma getirip te arayayım
Ben yüreğimle sevdim,
Yüreğim yokluğunda kanarken

Kaç zemheri gecedir ayazda yaşıyorum
Canı Azrail’e servis ettiğim bu günlerde
Bir duble ömür almaya geldim
Merhamet dilenen dilenciyim kapında
Üstüm başım darmadağın aç kapıyı
İçim üşümüş

Bazı şeyleri söylemek zor be gülüm.
Yaşarsın,ima edersin,belli edersin ama...
Söylemesi zor!

Sanki söylesen..açığa çıkaracak;
Elinden kaçıracakmış gibi oluyor insan.

Yüzü soluk yine güneşin,
Ufukta kaybolurken boynu bükük.
Sensiz yetim şu gecelerin koynunda
Hep öksüz sabahlıyorum.
Aklıma mıh gibi çakılı gözlerin
Destursuz çıkıyor karşıma.

İçimdeki varlığın gün be gün büyüyüp
Yıldızları saydırırken gözlerime
Gölgen sinmiş lanet olası bu kahrolası geceye
Kelimelerim yorgun
Hükmedemiyorum içimdeki sese
Sus diyorum yüreğime

Kaç gecedir böyle uykusuz sabahlıyorsun
Her güne bir ümit diye sımsıkı sarılıyorsun
Kendini böyle heder etmekle ne anlıyorsun
Bırak giden gitsin gözlerim bu kez ağlama

Takmışsa kafaya gitmeyi durduramazsın

Yüreğimde acılarım vardır benim
Yıllardır göz bebeklerimde biriktirdiğim
Eskimiş hayallerle yırtık çuluma sarılıp
Yükümü sığındığım gecelerde boşaltırım
Feryadıma tanıklık eder geceler
Gün olur isyan ederim kimsesizliğime

Yarınların gidişine bu akşam da içeceğim,
Yıkılana kadar durmak yok!
Doldur meyhaneci....

Kadehleri boşluğun omuzlarında kafaya dikeceğim.
Mil çekip gözlerime;

Nefsime uyup
Büyük günahlara bulandığım da oldu
Dergaha yönelip posta oturduğum da
Yaşantım hep çile yudumlamakla geçti
Sevda dedim sevdim
Hasret yağdı üstüme

Döşüme zulaladığım fırtınaların
Ceset kustuğu bu şehirde,
Sana yitirdiğim sevdamı ararken,
Gırtlağıma sardığın acıların şah damarında
Soluksuz kalıyorum.
Engininde kaybolduğum gözlerini,