Mehmet Zafer Şiirleri - Şair Mehmet Zafer

Gidişinin üzerinden kaç mevsim geçtiği
umurumda değil
Her mevsim ayrı hazla yaşıyorum seni
Kışın bir başka,yazın bir başka
Baharların tadına doyulmuyor
Yağmur sonrası yüreğime düşen

Yaprak kopar dalından
Su çekilir yataktan
Göz kurur ağlamaktan
Ben ayrılamam senden.

Toprak yağmursuz kalır

Sorun sende değil,
benim felekle savaşım bitmiyor.
Kaç cendereden geçtim,
kaç virajda Azrail’le çarpıştım,
kaç dil yarsı var sırtımda..! ? ?

Bu şehir bana dar geliyor be Usta!
Hiç bir köşesine sığamıyorum.
Yüreğim darlanıyor,
Nefes alamıyorum be Usta!
Şehrin her köşesinde O’nun hayali yansıyor gözlerime.
Bütün kaldırım taşlarında izleri mevcut.

Ana baba hakkı ödenmez,hep böyle bildim
Analar ah etmezmiş evlatlarına,etse de sütü önüne geçermiş
Ama babaların ahı anında tutarmış,ahını almadım baba
Almamak için her acıyı bal eyledim ekmeğime
İyisiyle,kötüsüyle,bu dünyaya gelişime olanak sağladın
Emeğin ödenmez sen helal etmezsen,

Bir ufak umudum vardı,onu da sen aldın
Acıdan başka ne verdin ki bana
Kapattın ışıkları karattın dünyamı
Günlerim ızdırap içinde kaybolup gitti
Derin bir pişmanlık duymaya mecal bırakmadın
Yapıştı yakama,vurdukça vuruyor sözlerin

Cama yasladığım yüzümün öksüz yanı
Kaç pencere tırmaladı
Uykusuzluktan acıyan gözlerim
Kaç seher karşıladı
Sen uyurken kaç serçe öldü bu gece bilmiyorsun
Kaç ölüm çiçek açtı toprak altında

Bulutlar resmini çizmiş gökyüzüne
Avuçlarıma döküyor beyaz hüznünü
Pusulamın sarkacı yokluğundan ayrılmıyor
Bakışlarım çıkmaz yollarda
Umutlarım yaralı
Öpücükler kondurarak alnına

Acımtırak bir sıvı akıyor yanaklarımdan,
Dudaklarımın kenarından süzülerek topraklara.
Sağır duvarlara nisbet etmekte gönlüm,
Suratım, loş mahkeme duvarı.
Soğuk,bezgin ama yılların her ihanetini yemiş,
Katmer katmer sinmiş üzerime.

Susturdum kalbimin bütün arzularını,
Kalmadı artık eski duygularım.
O’nda bıraktım bütün yarınlarımı,
Çırılçıplak ortada kaldı umutlarım.
Gülmüyor yüzüm,
Tebessüme küstüm.! !