Hangi mevsimin yağmuru bu böyle
seni alıp götürüyor buralardan! !
Ne gelmeni sağlayabiliyorum
ne yanına gelebiliyorum
kokun sinmiş yağmurlara
Bir kardelen yalnızlığı bu gece ruhumda
Kulaklarımda sessiz çığlıkların
Sığamıyorum koca kente
Bütün karanlıklar dolanmış başıma
Sanki bir ben kaldım
Dokunsalar ağlarım,seni sorsalar kahrolurum
Öyle bakma bana ezilirim bakışlarında
Yüzümde çizgiler gözlerimde pus var
Omuzlarım düşmüş bel bükük biliyorum
Anlatamıyorum derdimi çünkü ben
Zor Adamım
Ne yaşadım neler çektim kimse bilemez,
Yokluğunda yüreğimin inleyen yanlarını alıp
Gülüşlerime katık yapıyorum.
Vuslata ramak kala,
Bütün ışıkları sönmüş gökyüzünün
Esmer haline fiyakalı acılar çakıyorum.
Acıdan mısralarımın başı dönüyor,
Özledim dediğin gün anlamını yitirdi mesafeler
O gün bu gündür bahardır bana bütün mevsimler
Çöl nedir bilmez oldu içimdeki ülkem
Susuzluktan kavrulmuş bir karış toprağım yok
Daha nefesin nefesime değmeden
Bir bir devrildi önümde engeller
Senden uzaklarda hep yaralıydım
Hep yaslı.
Ne zaman soluk alsam aklım sendeydi
Ellerim boşlukları avuçladı
Sıcaklığını aradım
Hüzünler yüreğimin yakasını bırakmadı
Uzayıp giderken ardın sıra raylar
Ufukta kaybolup gidiyordu umutlar
Eskilerde kalmış vefa baksana
Ortalıkta yok ardımdan el sallayanlar..
Yavaş yavaş birbirini takip ederken vagonlar
Her gece hayalini tavaf ederken,
Yanaklarımdan süzülen ızdırabın acısıyla
Sancıdı yüreğim.
Kaç karanlığın diplerinde arafı ayıklarken,
Sensiz yarılan geceye
Kan ter içinde açıldı gözlerim.
Depremler geçirdi yüreğim,
Yıkılmış duyguların altında
Ezildi ömrüm.
Ölümün pençesinde
Çırpınan serçe gibi
Kan gölünde yüzdürüldüm.
Dur gitme gözümün bebeği kal biraz daha
Gidersen yaşayamam çıkmam sabaha
Yaralı gönlümü kaç kez çektimse hesaba
Senden başka yâr nedir bilmedi yüreğim
Dudaklarımdan dökülen en güzel kelimem
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!