Peygamberler şehri, ezeli vatan
Makamı İbrahim, kalbimde atan
Hazreti Eyüp’tür sabrımı tutan
Gönlüme gel eden elden utandım
Ay dolanır, gecem ışır, yaşından
Gözlerimi damlatan
Resmine dönüp baktım
Saçlarımı ağartan
Mevsime gül bıraktım
Bir yanık ses duyulur
Neden karın kalkmaz ey gönül dağım?
Sökün edip gelen çığın öldürür
Ekin eksem; bitmez, biçmez orağım
Başı boş başaklar düşman güldürür
Mihnet etmem daha, sineme ardır
Yücelerden gelen sestir
Tut elinden havan estir
İşte budur benim babam
Dünyam ısıtan nefestir
Korkum biter geldiğinde
Ben Var mıyım?
Sevgili!
Gözlerinden dökerken damlaların
Hücresinde ben var mıyım diye düşünürüm?
Ben var mıyım gözesinde sevgili?
Beyaz bir Doğu’sun, beyaz bir doğum
Renginden sevincim kanatlanıyor
Rahmet tutanağım, varım ve yoğum
Tövbem ki deste deste katlanıyor
Düşürülensin, hakikatin izleri,
Beyaz bir dünya düşlerken
Minik bir kuş kondu yalnızlığım kollarına
Sararmaya yüz tutmuş yaprak kadar hüzünlüyüm şimdi
Söyler misiniz?
Beni sokaklarımda terk eden kimdi?
Boynum büküktür, yağan her zerresine
Gözüme dolarken acı, rengi: beyaz
Efkârlansam da sözüm gitmez tersine
Bilendim, senden korkmuyorum ey ayaz!
Bir adam düşünün nefsi önünde
Gönlüne paçavra bir bez bağlamış
Bir adam hayatın sınav gününde
Kapıyı açmaya küsüp ağlamış.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!