Istırap kuyularında kayboldum
Acılar sarmışken vadileri mi
Zamanı nefretin tahtında buldum
Ey karanlık yüzler, soyun derimi!
Bakışlar ki ağyâr, tebessüm hoyrat
Kar taneleriyle yoklarım seni
Ellerine sözlerimi taşırlar
Uzaklardan seyrederim buseni
Konmaya ölümüne savaşırlar
Kar yağarken
Kar yağarken
Beyaza bürünür şehrimin yokuşları
Kaldırımlarıyla yalnız
Kaldırımlarıyla aynıyız
Payitahtı gönlümsün, alın yazımda izin
Parıldayan ışığınla elim tutar denizin
Ellerin aşka dem hane, mesti hayran olurum
Kuşanırken seni bülbül, rengini
Ayıramaz gözlerin üzerinden
Kokundan alır, besler ahengini
Aşk şarkısı duyulurken derinden.
Yüklenmişsin yükümü, götürürsün öteler
Hasretine gitmeye düş yurdumda gerçeksin
Yılların kıskacında vuslat seni öteler
Yolunu kaybetmişler gözüne seni çeksin
Şafağım tutan çığlık sürükler peşi sıra
Rüzgarlar
Kollarıma giren dost bakışımdır
Uyanır esintilerinde tüm yelkenliler
Sürükler sularımda
Akisler çizerek
Her sabah yeşerir içimde umut
Yeniden koşmaya başlar yüreğim
Her sabah geceni gecem de unut
Derman der sızıma aşlar yüreğim
Yaprak yaprak savrulurum, güz geldi
Mevsimlerden bana sade cüz geldi
Hangi yoldan hangi koldan gidersem
Kar borana doğru giden iz geldi
Sahipsiz çığlıklardır yüreğimden duyulan
Soluklanmak ister koşmaya beden
Sığınak ararken benim soyulan
Uzaklardır sırtımıza vurulan neden.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!