Mehmet Taş Şiirleri - Şair Mehmet Taş

Almıla’ya mektup 3

Saat yorgun tik taklarıyla geçti gece yarısını
Son sigaram da kül oldu çoktan.
Ey gündüzlere sığmayan efkârım
Geceler nasıl da dopdolu senle.

Geceye bir cemre düştü Almıla
Yeniden yeşerir bütün umutlar
Yıldızlar söylerken şarkılarını
Sularda dans eder yakamozlar da
Almıla aklımda gülüşün kalır..

Bugün bir gariplik çöktü geceye
Yıldızlar kaçtıkça kaçıyor benden
Dağların ardında sessiz bir çığlık
Ceyhan gözyaşını sağıyor neden…

Sen sustun diye mi yıldızlar öksüz

Ben hiç böyle olmamıştım Almıla
Hiç böyle olmamıştım
Rüyalarıma giriyor benzi uçuk çocuklar
Siliniyor tebessümleri bir bir
Kan sızıyor gülüşlerinden.
Çocuklar bende ölüyor Almıla

Bu bir şiir değil. Bu bir iç çekiş, yalvarış. Bu bir sitem. Bu kendi kaderine başkaldırış.


Ağam,
Gözüne kurban olduğum,

. BEDDUA 1
Bana sadece hasret şiirleri yazmak kaldı dünlerden
Bir koca şehrin kaldırımlarına kahretmek
Giden bir trenin ardında gözyaşı
Bir geminin güvertesine karşı, mendil sallamak kaldı.
Ne yaptımsa barışamadım kaderimle

İtiraf ediyorum
Ben bir çete üyesiyim
Kalemim ben ve düşüncelerim
Üçlü bir çete bizimkisi
Kim ki sevgisiz yürek taşır
Kim ki damarında nefret dolaşır

Ah bir dayım olsaydı
Kapatır gözümü yürürdüm uzaklara
Ne geçit vermeyen dağ
Ne de derin sular olurdu önümde

Bugün bir gariplik çöktü geceye
Yıldızlar kaçtıkça kaçıyor benden
Dağların ardında sessiz bir çığlık
Ceyhan gözyaşını sağıyor neden…

Sen sustun diye mi yıldızlar öksüz

Gün kavuruyorken bozkırın bereketsiz toprağını.
Pişen bendim, yanan ben.
Orta Asya’da demir dağı eriten ben
Yol gösteren bozkurt’un gözbebeklerinde yanan ışık
Mete hanın attığı ok
Ahmet Yesevi’nin yaktığı çıra