Mehmet Taş Şiirleri - Şair Mehmet Taş

En son güvercini de biraz evvel vurdular
Bütün nehirler şimdi buz kesmekte Almıla
Zamanın akışına prangalar vurdular
Rüzgar her zamankinden sert esmekte Almıla

Sen gittin yüreğimde bir avuç köz bıraktın

Düşünüyorum da
Nasıl olurdu bir merminin
Yakan sıcaklığını
Şakağında hissetmek..?
Ölümün katılaştıran seğirmelerinde
Süzülüşünü seyretmek

Şu köhnemim dünyaya meyletmezdim amma
Ne çare ki kaderde sana meyletmek varmış
Geçti ömrün baharı, hazan oldu sanırken
Hazan da olsa bile, sana ram olmak varmış.

Sanma ki viranede bülbül ötmez, gül açmaz

En bilindik kelimler takılır kalır dudakta
Gece usul usul iner, umutlar kalır şafakta
Yıldızlar hep nefes nefes hasreti solur geceye
Aklı zorlayan sorular döner birer bilmeceye
Yorgan ısırgan otudur, taş kesilir yastık başta
Yitik Leyla diyarında Mecnun kendiyle savaşta

Grup vakitlerinde gül kokardı sokaklarınız
Hafiften hafiften eserdi rüzgar
Sen eserdin
Ciğerlerimi patlatırcasına
İçime çekerdim
Damarlarımda gül kokulu sen gezerdin.

Taşınmıyor hasretin takvimlere yük oldu
Uykusuz gecelerden sarhoş sabahım kaldı
Eksilirken içimde bir şeyler yavaş yavaş
Dilimde son besteden sadece ahım kaldı
Bedenime yük olan garip ervahım kaldı

Bugün de sensiz geçti. Yine tadı yoktu gezdiğim yerlerin. Ne yeşilin yeşilinde buldum huzuru ne de uçuşan kelebeklerin renk cümbüşü kanatlarında. Gerçi hüzün de yoktu sensizliğin kol gezdiği bu yerlerde. Bütün manalarından soyunmuş yalın bir hayattı çevreleyen. Anladım ki yokluğunda seni yaşamak zor olacak. Anladım ki zor olanı yaşamak aşkı büyütecek. Ve yine anladım ki aşk, manası çözülemeyen sözlerde ifade bulacak.
Ne zaman bir şarkı duysam aşktan yana, ya da bir film seyretsem içinde sevda geçen, o an bir duygu kasırgası sarar bütün benliğimi. Yüreğimin başını ince bir sızı sarar. Gözlerim uzaklarda bir noktaya takılır da geçmiş günlerin hatırasıyla avunur ruhum. Dağların tepelerindeki kar yığınlarından beslenen pınarlar gibi sevdanla beslenen ruhum yokluğunda çektiği ıstırabı bir ödül olarak kabullendi. Sensiz yaşamaya mahkum edildiğim zamanların inadına seni bulduğum zamana minnet duyuyorum.
İnsan umut ettiği müddetçe yaşarmış. Umut, her gün doğumunda, gün ışıklarıyla dolar odama. Bahçemde yeni açmış bir çiçek, ağacımın dalında minik bir serçe, ya da bilmediğim bir evde beşiğinde uyuyan bebeğin yanağında pembe bir gülümseme olur. Umut, satıcıların çığlıklarında gezinir sensiz sokaklarda. Ya da bir dilencinin minnet dolu bakışlarında süzülür. Umut, sen olduğun için umuttur. Ve gün akşama varmadan maviye boyanır bütün umutlar. Mavi, sen sevdiğin için bütün renklerin ana rengidir.
Sonra bütün beklentilerin en can alıcı yerinde sesin duyulur. Süzme bal şerbeti tadında ılık ılık sarar bütün ruhumu. Her kelime ayrı bir mana yüklenir de, her mana hayatıma şekil verir. Umut etmenin, umutla beklemenin bir doyumsuz ödülüdür duyduğum ses. Zaferden yeni dönen mağrur komutan adına düzenlenen şölenler bu ödülle boy ölçüşemezler.Adına anıtlar dikilen hiç kimse böylesi ödüle layık görülmemiştir. Hiç kimse tatmamıştır benim tattığım zevki.
Gece mavi hayallerle iner şehrin üstüne. Mavi karanlıklarda sen dolarsın odamın yalnızlığına. Bütün eşyalar mahzun bakışlarında ışıltılı çiçeklere döner. Yıldız yıldız gökyüzüne ulaştığında aynı mehtabı seyretmenin iç huzurunu yaşarım. Samanyolunda başlayan aşk şarkıları evrenin bütün galaksilerinde adını söyler. Bilirim ki kalp atışlarım sana kadar ulaşır. Bilirsin ki bu nazenin atışlarda yine adın fısıldanır.
Seninle başlayan gece, rüya aleminin maviliğinde yine seninle devam eder. Avuçlarının sıcaklığı sarar bedenimi.Binlerce volkan birden hayata geçer. Sarhoşluğun beni benden alırda yalnız ikimiz için yaratılmış bir dünyaya sürükler.

(Elbistan’dan Kerkük’e)


Odlar düştü can özüme
Kavrulurum dumanım yok
Feryadımı duyurmaya zerre kadar dermanım yok

Geceler uzun,geceler sessiz
Geceler bir ince ağrı içimde
Vay be can!
Vay ki vay!
Hasretin koymuyor beni
Iylım ıylım akıyor damarlarımda

Gideceksen böyle gitme ne olur
Gönlümü yerlerden al da öyle git.
Sürüm sürüm sürünmesin yazıktır
Bir kenara koyuver de öyle git.

Olmadı günahı sevmekten gayrı