Mehmet Nacar Şiirleri - Şair Mehmet Nacar

Mermere kazıyor not tutuyoruz,
Adalet ahrete kaldığı zaman.
Sanmayın haini unutuyoruz,
Sandık önümüze geldiği zaman.

Kahpe planını kökten bozarız,

Telafer’de kadın kızan,
Gökbayrakta şan ağlıyor.
Altı yüzyıl tarih yazan,
Otuz altı han ağlıyor.

Biz Bozkurt’uz diyen beyler,

Seninle o şehrin otogarında,
İlk defa yüz yüze, göz göze baktık.
Çileli hayatın son baharında,
Yürekten çağıran ilk söze baktık.

Firarda dolaştık kaderden izin,

Başımın üstüne bir kubbe inmiş,
Ortası semada, kenarı yerde.
Geceyi süsleyen kandiller sönmüş,
Mehtapla aramda kurşundan perde.

Gizliden gizliye devasa eller,

PEŞİNDEN GİDENLER

Beynimi yıkadın, aklımı aldın.
Kimlerle gezersin, nerede kaldın?
Muhabbet bağımda açılmaz faldın.

Zenginliğin içinden yoksulluğa ulaştım,
Kâğıdımla kalemim elimdeki servetim.
Namertlerle savaşta yenilmeye alıştım,
Hüzün eken bahtımın tarlasında ırgatım.

Kuru kafa müzesi raflarından dost tuttum,

Eskiden birazcık nezaket vardı,
Anlamaz olmuşsun hatırdan artık.
Muhabbet kuşunu sözlerin vurdu,
Dikenden mezara yatırdın artık.

Hayali suçlarım uğramaz affa,

Milletin başını belaya salan,
Bardağı kiniyle dolan imansız.
Diline pelesenk katmerli yalan,
Eşeğin sırtında palan imansız.

İhanet ederek Türk vatanına,

Bizim İstanbul’un sokaklarında,
Âleme yön veren yiğitler vardır.
Bıyığı çiğneyen dudaklarında,
Hırsıza soysuza öğütler vardır.

Her semtin bulunur kabadayısı,

Derbeder yurdunda garip ahiyim,
Gönül deryasında gemi yürüttüm.
Hem büyük aptalım, hem de dahiyim,
Muhabbet yolunda ömür çürüttüm.

Ektiğim güllerden zehirli diken,