Mehmet Nacar Şiirleri - Şair Mehmet Nacar

Hasretin hücresinde yalnızlığım çekilmez,
Muhabbet bülbülüne aşiyan nerde kaldı?
Yar sevdası yüklenen hamal beli bükülmez,
Milyon tonluk kalbimi taşıyan nerde kaldı?

Akşam vakti kurarken çilingir sofrasını,

Bir an bile düşünme topla gönül evini,
Hiç gelmemiş gibi ol, ilk geldiğin günde git.
Can evinden vurarak garip sevda devini,
Herkes gibi sırtını birden bire dön de git.

Elbette çabuk erir buz ateşin yanında?

Dünyaya yeniden gelirsem eğer,
Bir Roman olarak gelmek isterim.
Gözleri güzeli bulursam eğer,
Dağları hediye almak isterim.

Yüzüne bakınca durmalı zaman,

Çiğneyip geçerim padişahları,
Yalnızca Allah’ın mahzun kuluyum.
Hurafe aklında tüm günahları,
Bendinde toplayan sevda seliyim.

Bazen âlim olur, düşerim derde,

Beşikte başlayan mezarda biten,
Sevdanın peşinden koşana bakın.
Dalgalı başında dumanlar tüten,
Yaktığı ateşe düşene bakın.

Hasretin bulutu azgın havada,

Ya ben yaşamayı öğrenemedim,
Ya yalan dünyada yıllar vefasız.
Zincirli hücreye cennetim dedim,
Sarılıp kaybolan kollar vefasız.

Çarıklı dervişim kalemim elde,

Bu kadar öfkeye, bu kadar kine,
Ne kadar yorulsa aklım almıyor.
Yanlışa isyanda yenildim yine,
Doğrular derilse aklım almıyor.

Şüphenin kolları içimi sardı,

Eşi görülmemiş bir sofradır bu,
Kimi dini yiyor, kimi imanı.
Nasıl bir intikam, ne tafradır bu,
Namusta şerefte kıtlık zamanı.

Aşçısı doymuyor, garsonu obur,

Hayalimi süsleyen ölümsüz eserimle,
Gönlümün dergâhında seni saklayan bendim.
Heyecandan titreyen üşümüş ellerimle,
Her gece saat onda kapı tıklayan bendim.

Belki derin uykuda, çaldığımı duymadı,

Hazanım karakış, hasretin yokuş,
Yıkılmış bahçemde lâle ararsın.
Hayatım duru su dürüstlük nakış,
Nakışın özünde hile ararsın.

Yalnız sen değilsin derdimin başı,