Mehmet Nacar Şiirleri - Şair Mehmet Nacar

Bendeki sevdayı anlamaz kimse,
Sırrını çözecek bilim bulunmaz.
Kalbimde parlayan ışığım sönse,
Lambayı yakacak âlim bulunmaz.

Her âşık olduğum bir Ebu Cehil,

Beni kaybedersin deme bir daha,
Nereye gidersen bulurum seni.
Hedeftir yüzünde iki silaha,
Kalbimi vurdukça dilerim seni.

Kokunu alırım, kaldığın yerden,

Baklava tadını tatmamış ağzın,
Dilini fethetmiş Arap hurması.
Millete sitemin Ata’ya buğzun,
Sarhoşun direğe tekme vurması.

Öfkeyle kusarsın Türk’e kinini,

Kirle sabun, akla kara birbirine karıştı,
Şerefsizlik kulvarında onursuzlar yarıştı.

Güvenerek sırtımıza aldığımız zevatlar,
Celallenip anırarak düşmanlarla barıştı.

Mustafa Kemal’den intikam için,
Tahtına oturduk elhamdülillah.
Demokrat millete intizam için,
Terörist yetirdik elhamdülillah.

Tahtı sahiplenip yıllarca kaldık.

Ah senin o kıvrak dansların yok mu?
Müzikten beslenen hüzün deposu.
Kolların mızrak mı, kirpiğin ok mu?
Gözünün bebeği közün deposu.

Darbuka ritminde savrulan saçlar,

Meyhanenin yolları adımımı tanırlar,
İlk dubleyi yutarken karşıma sen gelirsin.
Kan sıçrayan ufuklar halimi kıskanırlar,
Hergün güneş batarken karşıma sen gelirsin.

Varlığımı unuttu bahtımı yazan kalem,

Seninle anlaşmak mümkün değilmiş,
Konuşsam olmuyor, sussam olmuyor.
Şeytanın densizi aklını çelmiş,
Barışsam olmuyor küssem olmuyor.

Özrün çare değil yanık yarama,

Feleğe kahredip gurbete göçen,
Yurdunu sıladan saymaz güzelim.
Hasretin tasından hüzünler içen,
Mermerden mezarda aymaz güzelim.

Biberin acısı kattığın balda.

Kazanın içine çomaklar girdi,
Sapından tutanlar ihanet bekler.
Çakallar pusuda boğarken kurdu,
Gidenin ardından ağlar bebekler.

Toprağın üstünde kükreyen yiğit,