Mehmet Nacar Şiirleri - Şair Mehmet Nacar

Hasret kervanının peşinden sürme,
Kurtlara kuşlara bırakma beni.
Feleğin omzunun üstünden vurma,
Dağlara taşlara bırakma beni.

Gözlerin güneşim çıktığım yolda,

Göğsümü okşayan rüzgârı dinle,
Bir mesaj getirir maziden bize.
Öpücük donanmış ıslak sesinle,
Derinden derine hükmeder öze.

Ummanda yıkandık, hayale daldık,

Sabrımı sınarsın karşında dursam,
Onurum sendeki onurdan yüce.
Sözünle döversin yanına varsam,
Gururum sendeki gururdan yüce.

Ben alttan aldıkça fırtına estin,

Yakını cehennem uzağı cennet,
Düşmanlık fırsatı canına minnet.
Bu nasıl bir öfke bu nasıl cinnet?
Yılanı ısırsa zehrinden ölür.

Bin parça oluyor yüzünden düşen,

Yeşertip ihanet arazisini,
Cami duvarına çöğdüren zübük.
Mağdurun adalet terazisini,
Namussuz lehine eğdiren zübük.

Bir tutam ot için inek sürüsü,

Doğu Türkistan’da akan kanların,
Seyrine dalanlar alçaktır alçak.
Terörist peşinde yiten canların,
Hakkını çalanlar alçaktır alçak.

İmralı’dan akıl Kandil’den emir,

Bir antika kitaplığa dönmüşüm,
Raflarımda yeni kalan sen varsın.
Yangınların ortasında sönmüşüm,
Küllerimde sevda bulan sen varsın.

Viranemde hazinenin ucunu,

Bombalar yüklenmiş uçan canavar,
Tehlike içinde insanın nesli.
Her karış toprakta masum kanı var,
Ufkun ötesinde gönüller yaslı.
Miadı dolunca aklıselimin,
Sefalet getirir ilmi âlimin.

Bir tatlı macera senin yanında,
Çaresiz dertlere saldığın yıllar.
Sultanım olmuştun dünya hanında,
Aşkını aynamda bulduğun yıllar.

Ayrılık suçunun faili bendim,

Saymadım kaç sene geçti aradan,
İçimde dinmeyen sızı bıraktın.
Hasretin açtığı azgın yaradan,
Hüznüme dökülen tuzu bıraktın.

Dağların kızılı yandığı zaman,