Mehmet Nacar Şiirleri - Şair Mehmet Nacar

Onunla doludur gönül sandığım,
Yüreği vefalı kıza doymadım.
Dokunur dokunmaz hemen yandığım,
Başımı koyduğum dize doymadım.

Duygumda fırtına estiren ustu,

Topraklar yağmura, bulutlar suya,
Ekinler başağa aşık değil mi?
Denizler ırmağa, dereler çaya,
Üzümler de bağa aşık değil mi?
Ne varmış bunda?

Adalet en asil, en narin kızdı,
Sarayda yobazın eline düştü.
Siyaset şarabı içerek sızdı,
Sinsi madrabazın eline düştü.

Yaşayıp giderken nesline uygun,

Taş döşeli sokaklarda seve seve gezerdim,
Kesme taştan evlerine ne sevgiler dizerdim.

Karataş’tan seyrederdim batışını güneşin,
Hüznü ile ısınırdım ufuktaki ateşin.

Eskiden Kâbe’de şeytan taşlayan,
Hacıyı şeytanlar taşlıyor artık.
Allah’ın adıyla işe başlayan,
Hırsızlar hâkimi şişliyor artık.

İmanı ararken sakal kılında,

Yaralı vatanın kara gününde,
Türkün kudretini gördü Atatürk.
İmdada yetişti Hızır donunda,
Zalime silleyi vurdu Atatürk.

Türkün öz yurdunu sahipsiz sanan,

Küheylan bir tayın yelesi gibi,
Saçların uçarken bakanın çokmuş.
Hazreti Eyyüb’ün çilesi gibi,
Gizlice acılar çekenin çokmuş.

Islanmış şekere konan sinekler,

Vefalı gönüller karaborsada,
Kör öküz şiire tezgâh kuruyor.
Zırcahil kendini âlim görse de,
Cehlini satacak pazar arıyor.

Karganın burnundan beslenen sinek,

Umutsuz gününde rastladım sana,
Çaresiz dertlerin binden fazlaydı.
Alıştım gözünün ağlamasına,
Hıçkırık nöbetin benden fazlaydı.

Baldıran zehrini hasret tasına,

MESELE YOK

Varsa yeni bir sevgili,
Umutluysan mesele yok.
Ellerini yakıp eli,
Sen mutluysan mesele yok.