Mehmet Macit Şiirleri - Şair Mehmet Macit

Neredesin ey akıl! Bu gün sana iş düşer,
Nefse uyan bahtına marazlı bir eş düşer.

Yıkıp ta hayalleri terk edersen seveni,
Bahar ayında bile yüreğine kış düşer.

Kaç kez çaldım kapını, varmadın hiç farkına.
Kaç kez açtım gönlümü kondurmadın terkine.
Kaç kez dilendim aşkın, uğratmadın barkına,
Aksa da sular gibi, buharı yoktur ömrün.

Bu aşkın çilesinde, bekledin nice zaman,

titreyen mum ışığında,
yırtıldıkça sayfalar,
korkardı kalem üşüyen parmaklardan.
hüzün dolu duygularda tükenirken umutlar,
gerçeklerden uzaktı kurulan renkli düşler.
ayrılığın sancısı yaralı bir kalbin dehlizlerinde naralar atarken,

Referandum süreci çok mizahı kaldırır.
Anlaşılmaz mesele her izahı kaldırır.

Madem çıktık bir yola gerek yok kötü dile,
Haddi aşan söylemler gönülleri soldurur.

tutuldu arsız gönül bir resmin büyüsüne.
neler aldı götürdü,
eskimiş bedenimden.
titreyip durdu yürek bir sevdanın yelinde,
kuru bir yaprak gibi savruldu uzaklara.
bir ben,

Kaçıp gitme sevgili, yol bilmez benden başka.
Koysan da bana engel ben bilmez senden başka.

Köze döndü yüreğim tutsak oldum bu aşka?
Söz geçmeyince kalbe, can bilmez candan başka.

‘’Şişelerle hasbihal’’

Kadehlere dolarsın,
Mezelerle solarsın.
Muhabbeti bölersin,
İçmeden duramam ki.

Hızla akan zamanda değerleri unuttuk,
Erişilmez değildik, alaycı gözle baktık.
Olmasak da farkında seven kalbe umuttuk,
Küçük çıkarlar için nice canları yaktık.

Çaldık seven kalpleri yalana yalan katıp,

Sarışın bir dilberin, bekleştim yollarında.
Bir öptüm sarhoş oldum, uyudum kollarında.
Har olduk, aşka doyduk, yıkandım göllerinde.
Her birinden kalbimde tatlı anılar kaldı,
Tutsak oldum bir sana, aşkın dudakta baldı.

Buldum diyorsan aşkı, kalemle üryan eyle,
Varsa kalbinde umut, selamla üryan eyle.

Sevdim diye darılma dur, bir dinle sözümü,
Özlem dolu kalbime, aşkını iskân eyle.