Mehmet Macit Şiirleri - Şair Mehmet Macit

Soğuk kış gününde, rüzgar esende,
Dans eder benimle, kar taneleri.
Üşüyen ellerim, buz kesende,
Dans eder benimle, kar taneleri.

Esen yel sesleri, türkü edende,

umutsuz bir aşkın yıkıntıları deste deste,
yorgun kalbimin baş köşelerinde.
düşlerimde kâbuslar,
veda ettiğin anlar rüyalarımın süsü.
henüz doğmadan yeni bir gün,
akşamı bekleyen buğulu gözlerde hüzün.

Hikâyemiz, Osmanlı Devletinin son yıllarında, Doğu Anadolu Bölgesinin Rus işgali sırasında yaşanan acı olaylardan sadece birisidir. Bu olay gerçek olup bizatihi Babamın öz halasının yaşadığı ve kendisi tarafından bizlere naklettiği, yaşanmış gerçek bir olaydır. Büyük halam oldukça uzun, lakin çile dolu bir hayat yaşadı. Kendisini tanıma imkânım oldu.


Kaçış
Hikâye
Rus askerleri kalabalık gruplar halinde köyümüze doğru hızla gelmekteydiler. Taş siperlerin arkasında direnmeye çalışan az miktardaki kendi askerimize, köyümüzün erkekleri mermilerini taşımak sureti ile yardım ediyordu. Henüz karlar tam olarak erimemiş, soğuklar devam ediyordu. Askerimize yardım eden birçok insanın ayağında çarık bile yoktu. Ama kimsenin bunları düşünecek zamanı da yoktu. Rus askerlerinin köyümüze girmelerini engellemekten başka bir şey düşünemiyorlardı. Karşılıklı silah atışları uzun süre devam etti. Üstün düşman kuvvetine dayanamayan Türk askerleri, Bayburt istikametine doğru geri çekilmeye başladı.

‘’Komünizm kötü rejim aldanmayın sakın ha!
Gelin artık Nato’ya yan bakan olmaz daha.’’
Katıldık koşa koşa sanki bulunmaz vaha!
Yaşandı kötü günler belalar fasıl fasıl,
Kaybedildi gençliğim boşa gitti çok nesil.

Misk-i amber kokunla büyülersin âlemi,
Arı konar dalına, bal alır dudağından.
Öter bülbül aşk ile yer gök alır selamı,
Uyanır börtü böcek ses verir yatağından.
Uzaktan gördüm gülü, aklımı aldı gitti.

Yaşanan bu hasretin bir sonu vardır elbet,
Söyle sevgili, söyle: Uzak mı bize vuslat?
Çileye döndü aşkın dinmez yürekte kasvet,
Böyle kalmaz hikâye, yazılmalı son fasıl.

Seni andım her daim derin bir sevgi ile.

(Yetimhane günlüğü)

çocuktur,
ama yüreği büyüktür.
teselli eder ağlayanı görmediği sevgilerle,
sembolüdür saflığın.

gazel düşmüş bağların kurumuş bir gülüyüm,
bülbülüm ol kek beni,
kopar beni, dök beni.

bir ay gibi doğdun gönül bahçelerime,
güneşim ol ısıt beni,

ne bir gün huzur doldu gönlümdeki rıhtıma,
ne ben seni buldum ayrıldığın rıhtımda.
rıhtım sensiz,
rıhtım sessiz.
güneş sahile küskün,
kumsallar üzgün.

Ağlarım her baharda, kimse görmez sevdiğim.
Yol beklerim seherde, kimse görmez sevdiğim.

Aklımı baştan aldı umutsuz aşk yarası,
Bu yaraya bir merhem kimse sürmez sevdiğim.