Mehmet Macit Şiirleri - Şair Mehmet Macit

(hayallerim)


Uzunca caddeleri, sokakları gezerek,
Dolaştım günler boyu, gördüğümü yazarak.

tombul,
şirin Bey Baba,
buldu köyden bir işçi.
dedi:
hadi aslanım biraz toprak kazalım.
hava sıcak mevsim yaz,

sen ki asil Milletim, kem göze nazar oldun.
milli değerlerinin dibini kazar oldun.
dünya nimetleriyle aslını bozar oldun.
hainlerin aklıyla yanlışı yazar oldun.

düşman girmiş inine uykuda mısın halâ?

Beka sorunu yaşayan bir Ülkede yönetenlerin hata yapma şansları yoktur,
aksi halde sorun kendilerindedir.
Macit

BOP denilen planda son halka güzel Ülkem,
Bu Toprak Türk’ün yurdu asla değişmez ilkem.

Eski küsler dostmuş öğrendik şimdi,
Urganı fırlatan sayınlar kimdi?
Garabet süreci güdenler sindi,
Oslo tezgâhını yayanlar kimdi?

Döşenmiş mayınlar bastık tellere,

Anlamsız iç savaşta sergileniyor vahşet,
Duyarlı gönüllerin gözlerinde bir dehşet.

Açlık hastalık yetti dayanmak zor geliyor,
Böylesini görünce insan darda kalıyor.

kuş sesi,
çan sesi,
dalga sesi.
çekirge sesi,
rüzgar sesi,
en doğalından orkestra.

(Gazel)

Haram karışmış mala muhtaç etme Allah’ım.
Merhametsiz bir kula muhtaç etme Allah’ım.

Hayvanları katledip kürklerini giysek de,

Birileri çöplerde, birileri sırça köşklerde,
Adalet mi ararsın? Zayi olmuş, meşklerde.

aradığım mutlu bir gülümseme,
izlediğim yüzlerde yok olmuş şimdilerde.
sordum kendime dostluk sevgi nerede?

Oynandı sinsi oyun, fark etmedi akıllar.
Görmediler hileyi, uyudu hep vekiller.
Beyhude gezip durdu sözüm ona! Akiller.
Nur topu gibi şiddet! Kucağımıza düştü.

Kibir dolu İktidar dedi: Sivas’tan öte!