Mehmet Çobanoğlu Şiirleri - Şair Mehmet ...

Dara gulê gul vedaye
Tava sibê xwe lêdaye
Dil rabûye gul dinêre
Ronahîya te tê de ye

Bo evînê roj rê de ye

Dert, keder tüm topluma kök saldı gitmiyor
Bir bela büyüdü dünyada hiç durmuyor
Kusur beni âdemde mi yaratanda mı?
Şu çekilmeyen hayat, yoksulluk bitmiyor

Neden kimse kimsenin halını sormuyor

Tu minminîka rengînî
Pir piçûkî pir hûrikî
Her baskê te gulgulîne
Tu mina sêva ferikî

Tu ji bo min yadîgarî

Yiğit yoldaş Demirtaş
Kucakladın herkesi
Güneş bekliyor seni
İşçi- Köylünün sesi

Gönül dostu Demirtaş

Gul, kulîlka zinaran
Bax û baxçê hinaran
Tu narîn zehf şêrînî
Bejna te wek çinaran

Dibe ku tu zozanî

Ateşten gömleğimiz
Dağlar, taşlar şahit
Dikenler, çakıllar
Ayaklarımızda
Acımasız hâldir
Yaralarımızdan

Silav û rêzê min bidin yara min
Ka jê pirs bikin rewşa wê çawa ye
Çavên wê reş mijangên wê geş e
Ew canik gul, sosinên zozana ye

Ew xezale ew cane ew bedewe

Bahar dolu bir esinti aktı
Gül kokunla
Yüreğimin
En derinliklerine
Karanlığı terk eden
Güneş saçan öpülesi yanakların

Asla sana minnet etmem bilesin,
Acılarla kıvranıp, inleyesin
Tamah edip sende kömür dilemem!
Gün olur sen de hesap vereceksin.

Zaman olur düzenle gideceksin,

Bizler, yaşamın her anında gözyaşların döküldüğü
Dillerin haykırıp susmadığı
Yerde
Ruhları savaşlarda
Örselenen
Masum bakışlı