Nêçîrvano lo nêçîrvano
Mal xirabo li qetilvano
Tu pir hov tu pir beterî
Mîna guran û wawîkan
Nêçîrvano lo nêçîrvano
Bir yiğit için için gözyaşları dökerse
Ab-ı revan olupta dağı, taşı geçerse
Gözleri kömür gibi saçı zeytin karası
Bir güzelin ardına düşerse bekletmeyin
Bir yiğit elem, keder, alev, ateş coşarsa
Bir karakışın son fırtınasında
Sırtlanların…
Homurtuları arasında
Kalan son nefesimle
Sana sarılmak istiyorum
Kan emici yarasaların
Têrên tê bi her denga
Fîqê dixe û her renga
Xwezil xerîbî nebûya
Gel şabîa şahî,şenga
Têrên tê reng li reşe
Hep karnı aç sırtı çıplak yüreği de yanmış
Hiç hile hurda bilmeyen insanları sevmiş
Baharı yazı görmeyen her anı karakış
Sırtında kocaman kamburu olan yoksul kardeş
Yüreğinde alev ateş gözlerinde de yaş
Xuşe xuşa robaran û kanîyane
Leme lema germa nav hemû dilan e
Keda milê cutkaran û karkeran e
Tim pêl û pêl warê me de diheriqe.
Êdî qut bû hêdî hêdî şev diqede
Gecem soğuk bir kış gibi kuru ayaz sardı beni
Koynum bomboş yavrum öldü kaldım susuz nehir gibi
Ne halım var nede keyfim bir çiledir peşimizde
Evim barkım viranedir deprem yedi, yuttu bizi
Gözyaşlarım nehir oldu boynum bükük orak gibi
Tu gulî tu lilozî te me re Havîn anî
Tu xweşî û şirînî tu binefşa gewezî
Nav te de adanî genim,ceh,hingive
Mîna axa welatê me tu dil tu jiyanî
Tu canî û giyanî tim hebûna gelanî
Ez rebenok ez xizan, derdê min jî giran e!
Felek hat, li min qelibî, êş û jan jî li ba min
Ezê bêkes û xerîb, bextê min jî ne tu bext e;
Ez westiyam, betilîm, derd jî li min fetilîn.
Jiyana min bû boran, bihara min jî nehat! !
Ez dixwazim erdê me warê me hat bîra min
Min berhevkin, serhevkin derê dilê min vekin
Xerîbî jî tim kule wek gurekî xwîn xware
Dilê min de welat e nav de gora min vedin
Kurdîstan hat bîramin hûn qet mekin şîna min
hakikaten duygu dolu ders verici nitelikte bir şiir, kutlarım.