Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

İnsan,
Sahip olduklarıyla değil,
Paylaştıklarıyla insandır

Yol ayrımı
Düş, düşünce, eylem farkı

Herhangi biri
Sıradan düşleri
Düşünceleri

İnsan, insanlık üzerine
Kurulmuş hayalleri

Kımıl, kımıl, kımılda
Vızıl, vızıl, vızılda
Ne yarar?

Hayat şapır, şupurda
Evet efendim, huzurda

Çoğu zaman
Şöyle düşünürüm

Her konuda
Her olayda
Ne söylüyorsam

Kuş sesleriyle uyanan gün, bahar geldi diyordu türlü kokularla kokarak
Kalkıp pencereyi açtım, tertemiz havayı içime çektim bolca doldurarak
Kırmızı, sarı, mor çiçekler etrafta rengârenk, gülüyorlardı bana bakarak
Karlı dağlar uzaklarda, kışı hatırlatıyorlardı geçmişi hatırlatarak

Kahvaltı masasını balkona kurup keyfine kadem bastıracaktım kanarak

Şu anda,
İsmini hatırlamıyorum
Seyrettiğim tarihi bir film
Anılarımda değerlendiriyorum

Bir halkın öykünü anlatıyor

Gülüşü özledim
Gergin günlerde
Gündüzün karanlığı
Geceyi aratmazken

Gizli hesaplar

Rüzgârda savrulan
Dalından kopmuş yaprak gibi

Dereler, ırmaklar
Üzerinde belirsizce süzülen
Köklerinden kopuk, çer, çöp, otlar gibi

Herkesin sırrı vardır mutlaka
Benim sırrım ise çok gariptir
Sırrımı herkes bilir sanki ayyuka
Sadece ben bilemem hayatta
İtirafım zordur sırrımı kendime
Bir kaygı vardır sürekli içimde

Bir tepeden
Karşıya bakıyorum
En yükseğe takılıyorum

Özlem tepesi
İdealler efendisi