Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Güneş dürülürse
Ateşi sönerse
O gün gelirse
Kim yapar el ense?

Dünya cazibe merkezi

Alıp gitmek istiyorum başımı
Demek gelse de içimden
Alıp gidemem başımı
Hayatın seyrüseferinden

Hep zamansız doğduğuma inandım

Rüzgarlar çağırır
Birlikte esmeye
Rüzgar ol
İçimde kaybol diye
Direnirsen ben diye
Çarpar geçer biline

Düşlerim sırılsıklam
Yağışsız günlere selam

Gece karanlığında ay batmış
Yıldızlar bulut arkasına saklanmış
Denizlere fırtınalar sarmış

Gel
Titrek kalbim
Sende

Sen
Duygusuz kalbin

Sır sırra
Kadem bastı

Merak meraka
Farkını attı

Bugünün işini
Yarına bırakma

Yarının işini
Bugün yapma

Sözüm düşer
Damla, damla
Taşlaşmış,
Tüm yüreklere
Düşüncelere
Yasalara, örflere

Kara
Kara bağladım
Kar yağarken

Kar
Kardan adamı

Bir an kalemin icat olmadığı zamanda olduğumu düşündüm
“Kalemsizlik” düşünebiliyor musunuz, sanki dehşeti gördüm
Bilgi, bilim, bilinç üçlemesinin temelini kalem biliyorum
Okumayı dahi okunacak şeyi yazan kaleme bağlıyorum

Karabasan kalemsizliğime arkadaş oldu, karanlığım simsiyah