Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Sensizliğim
Özlemedim
Seninleydim
Gidemedim

Bir başkaydım

Bir gün
Sürgün

Kalbe
Tövbe

Alnımda yeryüzünden derin çizgiler, hayatı kuşanmış, saklanmış anılara
Ayaklarımı şefkatle taşıyan topraklar kutsaldı, kavuştururken hayata
Akşamları yaşadığım sabahlara, adadım gecelerimi, her gün umutla
Aykırı düşüncelerle geliştiğimi biliyorum, devrin baskın yaşamına

Aksakallı dedelerin hikâyesiyle büyüdüm, oysaki sakallarım kara

Aramadığım ne varsa karşıma çıktı bugün, sıradan, sıra dışı da olsa
Armağanı bol bir gündü, birçok hediye aldım adı yok kendi var ne de olsa
Alımlı, çalımlı sözler vardı insanların dilinde, yankılandı kulağıma
Al birini vur ötekine ne çıkar, hayatın anıları düştü kucağıma

Akıp giden zaman, etrafa saçıp savururken beni bir o yana, bir bu yana

“Ahir zamandı her devir” önceki zamanın sonu olarak, yaşanan dünyada
Anlamadık “zamanın ahirini”, düşünceler dövdük, içi boş kuru havanda
Azıcık aklım kıtlaştı, cehli figanda, hiç dermeyan olmadı zamanım bana
Adaklar sundum, kanlar akıttım ahiri zamanda, özgün inançlarım adına,

Arifedir bilirim her gün, yarına, yarınlar, hayaller müjdeliyor insana

Kalın, gölgesi geniş ağacın yaprakları hışırdıyor rüzgârla salınarak
Koyu kahverengi, yaşlı iri yarı köpek, ortada duruyordu oturarak
Küçücük köpekler etrafında daire olmuş, dinliyorlar kulak kabartarak
Kalın sesi uzaktan pek seçilmiyor, belli ki, köpekleri sarmıştı bir merak

Kulaklarımı uzattım konuşmaları dinlemek için, bakalım ne olacak

Düzen, düzenbaz
Şah, şahbaz

Üretene bak
Espriyi anlasak

Bugün Pazar evdeyim
Güya dinleneceğim
Ama düşünceler gerginiyim

Geçen günler “bir varmış bir yokmuş”
Gelecek günler “Ortalık toz duman, ölüm kurtuluş için yolmuş”

Melek kanatlandı
İnsan aldandı

Şeytan kanlandı
Yeryüzü kana bulandı
İnsanlar oyalandı

Vampirler yine kan istiyor
Nedense doymak bilmiyor

Birleşti insan kanı
Vampirlerin hırsı
Yok, ediyor insanlığı