Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Tilki bakışlarım yok benim
Bıyık altından gülümseyişlerim
Çalışmaz aklım arkadan vurmaya
Düşüncelerim açıktır, serilir ortaya
Yaralarım eskiden çok kanardı
Gocunurdum yaralarıma dokunur diye

İp sordu
Boynuna dolandığına:

Söyle, suçun ne?

Tepede birleşen

Gün devrildi
Gecenin yarısına geldim

Düşünceler
Düşünceler
Üzerime çöktü

Sözü, sözlerimi
Niye uzatıyorum ki?

Gecenin gündüze
Gündüzün geceye
Döndüğü gibi

Kendime geldiğimde
Kandırılmışlığın
Yalanlarla, bugüne gelişimin
Acı duygularıyla, uyandım

Gördüğüm eğitim

Sana
Doğanın en yüksek yerlerinden

Coşkunun
En kuvvetli yerinden
Yüreğimin ta derinliklerinden

Divana uzanmış hayallere aklımı uzattım
Doğsaydım farklı ülkelerde diye hayatıma laf attım

Hani bir Amerikalı olsaydım şöyle dünyaya tepeden bakan
Orada burada at koşturan, dünyaya uzaydan egemen olan

Kendime söyleyemediklerimi sana nasıl söyleyeyim?
İç dünyam isyan ederken, sana karşı nasıl güleyim?

Suratım asık işte,
Sen istemesen de
Ama sen varsın kalbimde

İnsan sürekli büyüyüp olgunlaşandır.
Değerlerini geliştirip olgunlaştırandır
İnsan değer bulur gençlik döneminden
Seyreder hayatı olgunluk erdeminden
Başarabilirse büyümeyi gerçeklerinden
Güzellikler sürekli süzülür kendisinden

1. Adım

Liberal kapitalizm
Çağda yeni girişim
Aydınlık gelişim
Özgürlüğü bireyin