Mehmet Cıngır Şiirleri - Şair Mehmet Cıngır

Sen konuşurken lal idi dillerim.
Konuşma, sus artık sus ey gözlerim!
Sen de çaresi olmadın derdimin
Konuşma, sus artık sus ey gözlerim!
Yüreğim konuşsun,söz yüreğimin!

Seviyorum ben yalnızlığımı
Ayrılmam ondan.
Fakat korkuyor yalnızlığım benden
Niye?
Ayrılırsam kendisinden”yalnız kalırım”
Diye…

Atsan da üstüme sevgiyi kürek kürek
Neye yarar kupkuru bir sevgi
Yoksa içinde bir parça yürek…
Baklava kıvamında bir sevgi için
Sevginin hamurunu, özleşene dek
Bir parça yürekle yoğurmak gerek…

Hayat bir sahnedir insan kaynayan
İnsanlar birer aktördür,oyun oynayan.
Her aktöre bir rol verilmiş sahnede…
Kimine sahnenin en önünde
Kimine de en gerisinde…
Kimine iyi,kimine kötü…

İncir ağacı!
Bir yemiş kopardım dalından demin
Geçişte.
İçini balla doldurmuşsun
Allah senin üzerine etmişse yemin
Bir iş var bu işte!

Bu fani dünyadan ben de geçtim
Çeşmesinden bir bardak su içtim.
Birkaç gün eğlenip oyalandım
Ve iki metre bez alıp göçtüm.

Kabrim bir kenarcığa kazıldı

Ey yâr!
Altın gibi özün
Güneş gibi yüzün
Kömür gibi gözün
Ok gibi sözün
Var.

Bana seni anlatan bir ben lazım,
Benim gibi…
Bir de seni bana anlatan bir sen lazım
Senin gibi…
Kısaca
Bir ben lazım

Göz,söz ve öz aynı çizgide bulunmalı
Uyum içinde olmalı
Üçü de birbirini onaylamalı…
Göz görmeli
Söz söylemeli
Öz sevmelidir.

Ne benden anladın,ne şiirden ne şairden
Ne sözümden anladın,ne gözümden
Ne sevgiden anladın, ne ilgiden
Senin için yazdığım bütün şiirleri sileceğim
Biriktirdiğim bütün anıları yakacağım
Kurduğum bütün hayalleri yıkacağım