Mahmut Nazik Şiirleri - Şair Mahmut Nazik

GÜZ ÇİÇEĞİ AÇMIŞ GİBİ

Ömür bir kış güneşidir
Isıtıp da geçer gider
Zaman kendi eleğinde
Güzel çirkin seçer gider

Git aslanım git işine
Kâbuslar çökmüş düşüne
Öpmediğin şey mi kaldı
Uyamam ben gidişine

Kaç sevgilik adamsın sen

gittin ya
boş kalmadı yerin
ektiğim çiçekler açtı pencerende
sen gibi gülümserler gelene gidene
bilirsin
gelişleri sevinçti gidişleri hüzün ya

Kimler dağa kaldırdı düşündeki gümüşü çocuk.
Kaç kurşun uçurdu yüreğindeki kuşu
Kim kararttı yüzündeki gülüşü be çocuk.

Nazara mı geldi gözündeki gök boncuk

GÖMÜN BENİ SEVGİMİ SERPTİĞİM YERE

Oğulun düşündü kızın rüyandı
Tebessüm etseler dağın dünyandı
Şimdi o gülüşler kana boyandı
Buna da bu yürek dayandı annem

HADİ GEL BEKLETME GAVİL YERİNDE

Miski amber kokar aşkın terinde
Hesap kitap olmaz gönül erinde
Hadi gel bekletme gavil yerinde
Bakışını yaz bahar edip de gel

HASRETİN KOYNUNDA
BİTER Mİ GECE

Üstüne üstüne gelir duvarlar
Ortasına doğduk biz bir kavganın
Nere varsam garipleri kovarlar

Kime yalvarırsın kime minnetin
Sevdanın temeli insan değil mi
Nedir bu mihnetin kaç gün mühletin
İllaki demeli insan değil mi

Kabe’nin temeli insan değil mi?

DİNİNİZİN GIYMETİNİ BÜLÜN

Galiba Şholov’un veya Dostoviyeski’nin bir romanında şöyle bir cümle vardı:....öyle ki farklı bir söze tahammül edemeyecek kadar despot ve cahil, bir romanı bırak, bir makaleyi baştan sona okuyamayacak kadar… tembel ve acizdi,”
Bir bilgeye: sen nereden öğrendin bunca deneyimi, olgunluğu diye sorarlar.
O da:
1- CAHİLLERDEN

Ölenle ölümün var mı çaresi
Zamansız gelen ölüme yanarım
Yiğidi yıkar da dostun yaresi
Goncada solan gülüme yanarım

Yok sayarlar biçilen nice canı