Lzcramcil Ceyhun Erdem Şiirleri - Şair L ...

Hiç bilmiyorum,
neden?
artık sen yazmayınca yazmak istemiyorum, sanki bir şey eksik,
bir gözüm hiç uyumuyor,
yazın okşamayınca,
içimi dağlayan, içimi boğan düşmüyor parmaklarıma..

Her yeniden başlayabilr miyim,
yazabilir miyim titrerken parmaklarım tuşların üzerinde,
sigaram sönerken, yenisi yakabilir miyim?

Dumanıyla yazmalıyım adlandırmadıklarımızı ve terk ederken gözlerimdeki nemliliği
üç bacaklı isimsiz bir kül tablasıyla paylaşırken yalnızlığı,

Esiyor camdan içeri sessizlik,
dudaklarımı kurutuyor, ıslaklığı dudaklarının,
tülün göğsüne dolunca nefes, nefessiz kalıyorum
ışığın sade akarlığı,
beni karanlık sokağa götürüyor,
usulca içiyorum ellerinden geceyi...

Durmak,
bu sefer de mi?
damarlarım çatlıyor sevişmekten, aklımdan geçmesen,
ama bir umut, bir şans daha ver,
iki elim yüzünün yüzünün buhranından, şairliğin coşkusuna,
alnından göz çukurlarına sızıversin.

Gel dokun bana,
gel ve bağını çöz dizlerimin.

Öyle uzaksın ki bana, ve aslında öyle yakınsın.
ben bir ucundayım sanki dünyanın, sen başka bir ucundasın.
sana erişmek ne kadar kolay, elimi uzatsam, bir seslensem...

Bir ilkbahar gibi süzülmek istiyorum,
baş ağrılarımın arasından,
ve kışın ilk yağmurları hissetmek istiyorum dudaklarımda,
öyle bir an gelsin ki istiyorum,
üşüyen ayaklarım yada kireçlenen boynum,
dizlerimin romatizması, sızlayan sinüslerim,

Ne de olsa bugünün bir farkı yok dünden,
ne sıkıntılarımız daha az, ne daha tatlı acılarımız,
ne gündüz, ne de gece birbirinden farklı.

Ne de olsa bugün, henüz hiç aydınlık olmadı,
sabahın bir kaç saati dışında.

Her şey çok mu güzel olacak ne.
olacak...

-bir yaz biterken bir kış başlayacak, yağmurlar sanki temizlemek için yağacak...
-odanın duvarına devasa bir huzur resmi çizeceksin, siyah ve beyaz, ve gri,
-bisikletin üstünde caddeye çıkarken, hem terlemiş olacaksın, hem de rüzgardan üşümüş,

1.
Pek çok insan gibi,
benim de söylemek istediğim onlarca şey var,
insanlara, bu yitik dünyada yapılabilecekler hakkında söyleyebileceğim onlarca şey.

2.

Zamanın geçişi,
ne kadar önemsiz anın içinde.
bir anlık sessizlik kaplarken her anı,
ne kadar önemsiz tüm yaşamın gürültüsü.
sanki herşey o kadar berrak ki,
karmaşanın içinde yalın kalmak hiç de zor değil.