Alev alev çizmişler
Yalnızlık kuyusunun
Çıkış merdivenlerini.
Tut tutabilirsen,
Çık çıkabilirsen şimdi.
Vuslata erdiğinde eğer, tamamlanırsa insan,
Boşuna mı yazılmış olacak yani,
Heves, bakış, beklenti, veda şiirleri.
Yüzlerinde maskeler,
Ellerinde çiçekler.
Günaydın satıcıları
Yine kapladı satırları.
Yağan yağmurlardan
Bir tek ben mi ıslak.
Ben aşk adına yazılabilecek,
Tüm güzel cümleleri sana sarfettim.
Şimdi kimseye verilecek tek harfim bile
Kalmadı benim
Hayat yere düz bir çizgi çekti.
Sesleri, sevdaları, güneşleri ve gülüşleri,
Tek tek üzerine işledi.
Doğrulup bir baktı çizgisine.
Iki ucuna yalnızlık,
Ortasına aşk dedi.
Erken gelen ve
Biraz da güzel gülen,
Kaptı bendeki tüm heceleri.
Elde kalan harflerim,
Ne heceye
Ne sözcüğe
Kalemimin ucu,
hep seni gösteriyor.
Ben bişey yapmıyorum.
Pusulanın kırmızı oku gibi
Ve ki,
Sen hep kuzeydesin.
Mavilidir benim yazdıklarım.
Yıllardır aynı şekilde,
Aynı kalemle yazarım.
Gecelerim, sabahlarım,
Mavidir tüm bakışlarım.
Ilk once,
Takvimlerden bir bahar günüydü
Soğuk mu soğuk..
Hızlı ve telaşlı adımları
Meraklı bakışlarına karışıyordu.
Elindeki çantası ve şemsiyesi
Adımlarıyla uyumlu sallanırken,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!